Wovenhand bestaat inmiddels langer dan Dave Eugene Edwards’ oorspronkelijke band 16 Horsepower. Sindsdien verschijnt er met de regelmaat van een klok elke twee jaar weer een nieuwe degelijk album. Waar die eerdere platen nog enigszins in het verlengde lagen van zijn eerdere band, heeft Wovenhand vooral sinds The Laughing Stalk (2012) een duidelijk signatuur: stevige en donkere rock, die doordendert op een tempo waar punk- en metalfans zich prima in kunnen vinden. Ook het twee jaar geleden verschenen Refractory Obdurate nam die sound over, inclusief de groots galmende productie die de live-beleving grotendeels benadert. Het leverde indrukwekkende platen op, die echter wel wat minder toegankelijk en iets eenvormiger waren dan we van Edwards gewend waren. En daarom is Star Treatment ontzettend welkom. Want hoewel die donkere, onverbiddelijke sound is gebleven, brengt Wovenhand hier weer een stukje subtiliteit terug. Momenten waar je ouderwets platgewalst wordt door gitaarmuren en beukende drums maken af en toe plaats voor melodie en vreemde, bezwerende soundscapes. Dankzij die dynamiek is dit album beter dan de laatste twee, omdat de harde momenten nu nóg harder aankomen, zonder dat je na afloop weer happend naar adem op de grond ligt.
0 Reacties