Neil Young – Peace Trail

Mocht u zich afvragen waarom Neil Young nog altijd productiever is dan menig jong bandje terwijl veel van zijn generatiegenoten daar rond hun zeventigste kennelijk minder de noodzaak van inzien: ‘Well I can’t stop working ‘cause I like to work when nothing else is going on’, klinkt het in Can’t Stop Workin’. Helaas ontstegen de pakweg tien albums die de oude held het afgelopen decennium uitbracht de middelmatigheid vaker niet dan wel. De recente live-dubbelaar EARTH behoorde tot die laatste categorie, Peace Trail valt weer terug in de eerste. Bewonderenswaardig genoeg schrijft de eeuwige hippie nog steeds de verontwaardiging van zich af in protestsongs als Indian Givers, over het verzet van indianen in North Dakota tegen de aanleg van een oliepijplijn. Goedbedoeld, maar muzikaal weinig interessant. Young geeft een gerespecteerd muzikant als drummer Jim Keltner niet veel spannends te doen en elders (Texas Rangers, Show Me) moeten de gitaar- of harmonicasolo’s de boel redden. Wel ouderwets sterk zijn de titelsong, het gesproken John Oaks en het satirische Terrorist Suicide Hang-Gliders (‘I think I know who to blame/It’s all those people with funny names/Movin’ into our neighborhood/How can I tell if they’re bad or good?’). Peace Trail eindigt op een verbijsterende noot met My New Robot, compleet met autotune. Sinds zijn elektronische album Trans (1982) – waar dit nummer naar lijkt te knipogen – nam de eigenzinnigheid zelve niet meer zo’n bizar stuk muziek op. Aan het einde van deze rommelige trip denk je toch even terug aan de regel ‘I might take time off’ in Can’t Stop Workin’. Misschien moet je dat inderdaad maar eens doen, Neil.