Elf jaar geleden ontstond Stream Of Passion rond frontvrouw Marcela Bovio en gitarist Arjen Lucassen (Ayreon). Hoewel laatstgenoemde het toneel verliet na de eerste plaat (vanavond tuurt hij mee vanuit de geluidsbak) is Bovio – vier studioplaten en twee live-dvd’s verder – nog altijd het gezicht van het symfonische metal-gezelschap. Het valt dan ook zwaar dat vanavond het slotakkoord van de band klinkt in een uitverkochte Helling. “Ik haat afscheid!”, zegt de zangeres al aan het begin van de show, om daar later aan toe te voegen dat ze alleen de bandnaam niet gaat missen vanwege nogal ‘expliciete Google-resultaten’ die niks met de band te maken hebben. De humor is de hoeksteen van een uitstekende performance en een dramatische set die het nostalgische besef benadrukken dat dit écht de laatste keer is.
Als je gemiddelde metal-liefhebbers vraagt door welke band ze in aanraking kwamen met het genre, verwacht je grote namen als Metallica, Iron Maiden en – misschien voor de wat jongere generatie – Linkin Park te horen. Voor ondergetekende zit dat net wat anders: hoewel ik al redelijk bekend was met metal, was Stream Of Passion een van de redenen dat ik er wel een heel specifieke zwak voor kreeg. Dat gebeurde negen jaar geleden: toentertijd speelde de female fronted-metalband in een klein zaaltje voor zo’n dertig man en hoewel de band al goed was, gaat er niets boven het muzikale plezier dat onlosmakelijk verbonden is met een wat groter, enthousiaster publiek – zoals dat van vanavond.
Tranentrekker
Tijdens fanfavorieten als Monster (waarmee de band opent), Collide en Out In The Real World komt dat enthousiasme naar voren als zowel op het podium als in de zaal wordt gesprongen en geheadbangd. Toch is er een ietwat verdrietige sfeer voelbaar, die met name tijdens This Endless Night tot een piek komt. De melodieuze song doet normaal gesproken al emotioneel aan, maar wordt nu omgetoverd tot een heuse tranentrekker – zeker wanneer Bovio het publiek aanmoedigt om voor de laatste keer alles te geven en alle handen dan ook de lucht in gaan. Uiteraard volgt er een toegift, maar al na dit zogenaamde afscheid houdt het applaus maar niet op en blijven toeschouwers de bandnaam als een mantra herhalen.
Gênante bandverhalen
Die blijk van waardering is meer dan terecht: vooral Marcela Bovio vormt een absoluut middelpunt op het podium door – naast haar enorme stemgeluid – een droog gevoel voor humor non-stop in te zetten om het publiek te charmeren. Zo maakt ze tijdens een korte adempauze van de gelegenheid gebruik door te trakteren op gênante bandverhalen over verdwalen, kotsen en op straat jammen met daklozen. Het is een verfrissende afwisseling, zeker wanneer na de hilariteit het loodzware nummer My Leader begint, gevolgd door het al net zo emotionele Broken, waarbij fans hier en daar een traantje wegpinken.
Als je van nature zo’n gigantische podiumaanwezigheid bent als Bovio, is het de kunst om de rest van de band niet te overschaduwen. Daar slaagt de roodharige zangeres en violist feilloos in en dat is maar goed ook: de overige bandleden laten namelijk zien van al net zo’n hoog muzikaal kaliber te zijn en blazen net als hun frontvrouw het publiek omver met een aanstekelijke energieke vibe. Klassiek pianowerk, stevige gitaarsolo’s en prettig roffelende drums zijn dan ook perfect op elkaar afgestemd. Dat is met name te horen tijdens een cover van Radioheads Street Spirit (Fade Out). De uitvoering vangt de duistere sfeer van het origineel, maar klinkt expressiever en vat het heel eigen karakter van Stream Of Passion op volmaakte wijze samen. Dat is namelijk melodieus, rakend en nostalgisch – vanavond des te meer.
Dramatisch
In een dynamische set van in totaal zeventien nummers is elk album goed vertegenwoordigd door de sterkste songs en fanfavorieten. Zoals het één na laatste nummer en toegift Haunted – afkomstig van de eerste plaat Embrace The Storm: de onheilspellende vibe die doorklinkt in het nummer maakt het naderende einde zoveel meer confronterend. Het is een beetje obscuur, maar vooral heel erg dramatisch. Dat is overigens geen storende factor. Bovio prevelt eerder op de avond al wel van drama te houden. Toch blijft het vooral de uitstekende live-performance die Stream Of Passion tot een memorabele band maakt – zelfs nu het einde toch echt is aangebroken. Na de afsluitende meezinger The Curse is dan ook duidelijk: Google denkt er wellicht anders over, maar de aanwezige fans zullen Stream Of Passion nooit meer vergeten.
Stream Of Passion in De Helling
Gezien op woensdag 28 december 2016
Foto’s: Eddy Jolen
0 Reacties