Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /var/www/clients/client3/web184/web/wp-content/themes/supreme/header.php on line 87
Concertrecensie: Alter Bridge in 013

Alter Bridge in 013

Was Alter Bridge niet onlangs nog in Nederland?! Jep, in november stond de Amerikaanse rockband in de AFAS Live (toen nog HMH) om de release van de meest recente plaat The Last Hero te vieren. Een strak optreden, maar vanavond wordt écht alles uit de kast gesmeten: gitarist Mark Tremonti doet ‘even’ een nummertje leadzang, frontman Myles Kennedy was zelden zo jolig en geheel toepasselijk voeren de twee grootmeesters een zeer goede gitaarbattle tijdens de toegift. Alsof dat nog niet volstaat, is er weer een muzikaal mysterie de wereld uit geholpen – namelijk de reden achter het bestaan van Alter Bridge. “Anders zou ik toch alleen maar slapen…” verklaart Myles.

Die woorden lijken misschien niet heel sympathiek en zelfs een beetje sneu, maar aangezien de rocker ze brengt met een enorme grijns en op dankbare toon, zijn ze – ondanks de simpelheid ervan – vooral grappig. De zanger weet op humoristisch vlak überhaupt niet van ophouden vanavond. “Ik verkloot het… verkeerd nummer”, klinkt op gemeende toon uit zijn mond na wat ‘fucking’s, gezever over ‘muziekfans bij elkaar in één ruimte’ en akkoorden van een sowieso niet-bestaand nummer. Beetje klunzig, Myles, maar iedereen vergeeft het je.

Tremonti’s leadzang
Met zo’n optreden kan dat ook niet anders. Toch al snelle rocksingles als Addicted To Pain (in het begin van de set) en Show Me A Leader (tijdens de toegift), worden sneller weggeknald dan op de plaat, maar met evenveel – misschien wel meer – precisie en zeker meer knap geïmproviseerd gepingel tussendoor van Tremonti. Die zet niet alleen op gitaarvlak een schitterende show neer. Crows On A Wire is een van de vier ‘nieuwe’ songs van vanavond en tijdens de laatste minuut van het lekker cynische nummer begint Tremonti opeens behoorlijk luide achtergrondzang uit te stoten. Het is een voorproefje, waarop Waters Rising volgt: het eerste nummer in de AB-geschiedenis met hem op leadzang. De rockmuzikant klinkt loepzuiver en laat horen niet onder te doen voor zijn collega. Wanneer Myles’ hogere stemgeluid zich bij het nummer voegt, zwiepen zowel de topvocalen als het grove gitaarwerk van twee meestermusici door de zaal. Sterk, verrassend en even onnavolgbaar als altijd.

Amar uit Egypte
Dat geldt ook zeker voor de performance. Leuk dat Green Day afgelopen weekend op Pinkpop voor de vijfhonderdste keer hetzelfde stuntje flikte door een minifan het podium op te sleuren, en daarmee het ‘aahw’-gehalte weer eens wist op te krikken naar een onuitstaanbaar hoog niveau. Ja, echt leuk, maar nauwelijks iets nieuws. Als Myles tegen iemand in het publiek begint te wauwelen, weet in eerste instantie niemand waar hij het over heeft. “Ik ga maar vast zitten en wacht op de prachtige melodieën.” Huh? Is dat niet de taak van het publiek? Jawel, want – zo licht de zanger snel toe – hij heeft het tegen een fan die helemaal uit Egypte komt en naar verluidt ‘Engelachtige hymntonen’ uitslaat. Engelachtig valt te betwisten, maar wanneer Amar het podium betreedt en begint te zingen, blijkt hij met zijn rauwe rocksound een prima duetpartner voor Myles tijdens het akoestisch uitgevoerde Watch Over You. Misschien ingestudeerd, wel geloofwaardig en hoe dan ook hartverwarmend.

Alter Bridge is en blijft een sympathieke band. Irritant sympathiek bijna, al zal het publiek daar ongetwijfeld een aandeel in hebben. Vaders gaan los door stilletjes op hun plek te rocken, bang om loslopende tieners te raken, en een moeder filmt haar compleet losgaande dochter, die niks doorheeft. Met een setlist vol fanfavorieten als Ghost Of Days Gone By, My Champion en het veelgeprezen gitaarnummer Blackbird, valt op de songkeuzes dan ook niets aan te merken.

Bedtijd
Sowieso is het bijna zoeken naar een minpunt in een oogverblindende show. Letterlijk, want toegegeven: die knipperende koplampen waren niet nodig geweest. Verder worden de hoge noten bij toegift Show Me A Leader overgeslagen, maar wat maakt het uit? Het is allang bedtijd geweest voor Myles, al geeft ‘sleeping beauty’ – zoals hij verwijst naar drummer Scott Phillips – nog steeds alles. Daarnaast is Alter Bridge nu eenmaal een band die zichzelf allang bewezen heeft. En bedtijd of niet: wanneer Kennedy en Tremonti een duizelingwekkend gitaarduet inzetten alvorens de band eindigt met klapper Rise Today, blijkt het maar goed ook dat Alter Bridge muziek maken verkoos boven de hele dag slapen.

Alter Bridge in 013, Tilburg
Gezien op dinsdag 6 juni 2017
Foto’s: Cristel Brouwer

2 Reacties

  1. Chris Ehrenburg 7 juni 2017 Reageer

    Prachtige recensie ondanks dat ik er niet bij was, toch een prima indruk gekregen, en dat wordt – zeker in de reguliere pers – nog wel eens vergeten. Voor mij is AB al ruim 3 jaar mijn nummer 1 band, maar toch wil je dan ook een kritische noot lezen, want er valt altijd wel iets te verbeteren.

  2. S 8 juni 2017 Reageer

    Een kritische noot is misschien wanneer je ze een half jaar geleden nog zag in de HMH en dinsdag in 013 voor de 6e keer dat het goed was, maar dat ik ze in die 6x wel beter heb gezien. Maar ze touren momenteel dag en nacht en dan mag je misschien niet telkens vernieuwing in shows verwachten. Voor wie ze nog niet vaak heeft gezien en zeker een half jaar terug niet erbij was zal dit zeker een geweldige show zijn geweest.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *