Voor de tweede maal dook Neil Young met Promise Of The Real de studio in. De band rond Willie Nelsons zoon Lukas wordt weleens als Crazy Horse-light afgeschilderd en dat is een beetje onterecht. Weliswaar weet de groep niet die bodemloze, prehistorische grunge-groove te pakken te krijgen, maar dat ambieert Young in dit gezelschap ook niet. Wel lekker schurftige, los uit de werkmanspols gespeelde barroomrock en rafelrijke ballads, wat voor deze knapen geen enkel probleem vormt. De vooruitgesnelde single Already Great, geschreven als antwoord op Trumps verkiezingsslogan Make America Great Again, is wat dat betreft volledig representatief voor The Visitor. Dat is het trouwens ook in thematische zin. Het album is een songcyclus van een man die zijn geadopteerde Promised Land naar de kloten ziet gaan omdat er een gek aan het roer staat. Alleen Young kan een patriottistisch en overvloedig georkestreerd vlaggenzwaaierslied (Children Of Destiny) als een protestsong laten klinken. ‘Lately I’ve been thinking about the changing world/Trying to fit in pieces of dreams,’ zingt hij in Almost Always. Als The Visitor één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat voor Young die dromen vandaag de dag steeds moeilijker in te passen zijn.
0 Reacties