De inmiddels tienjarige carrière van het Deense kwartet Iceage laat zich een beetje vergelijken met die van Nick Cave. De eerste platen klonken als die van de jonge Cave en Beyondless heeft meer weg van een latere, meer gerijpte Cave. Maar laat de mannen dat zelf niet horen. Zij moeten niks hebben van dit soort vergelijkingen en willen hun muziek het liefst als iets een op zichzelf staands zien. Gelijk hebben ze natuurlijk. Maar zij zijn dan ook allemaal een jaar of 27, dé rock & roll-leeftijd bij uitstek! Wie al een aantal decennia naar rauwe rock in alle varianten luistert, kan niet voorkomen dat de blazerspartijen in een aantal songs associaties oproepen met de Stones’ Exile On Main St. en de vroege Saints. De flirts met dood, drugs en duisternis geven de plaat een onomwonden gothicsfeer en dat de wat onvaste zang van Elias Rønnefelt aan Johnny Thunders doet denken is eveneens onvermijdelijk. Maar een goede plaat is Beyondless zeker.
0 Reacties