Het was toch wel een van de meest bizarre muzikale ontdekkingen van 2017: Devil Is Fine, het debuutalbum van Zeal & Ardor. Het eenmansproject van Zwitser Manuel Gagneux wapperde op die plaat moeiteloos van black metal via bluesrock en delta blues naar soul en weer terug – bevreemdend en gestoord, maar tegelijkertijd ook verslavend en stiekem best catchy. Een flink jaar later (eigenlijk twee, aangezien Devil Is Fine al in 2016 via Bandcamp te beluisteren was) is het al tijd voor de opvolger en kijk aan: die is op alle aspecten nog een tandje beter. Waar Devil Is Fine stiekem wel heel erg van de hak op de tak sprong, is er op Stranger Fruit veel duidelijker een rode draad en zelfs een zekere consistente logica te ontdekken. Dat gaat wellicht een beetje ten koste van het verrassingseffect, maar Gagneux compenseert dat met over de gehele linie veel sterker songmateriaal. Neem het spookachtig voortjakkerende Row Row, het 16 Horsepower-achtige Gravedigger’s Chant (dat in een mooiere wereld zelfs een radiohit zou zijn) of de melancholische, maar wel fors doordenderende afsluiter Built On Ashes: stuk voor stuk waanzinnige nummers, waarmee Gagneux bewijst dat de rek er nog lang niet uit is.
0 Reacties