Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /var/www/clients/client3/web184/web/wp-content/themes/supreme/header.php on line 87
Concertrecensie: George Clinton & Parliament Funkadelic in Musis

George Clinton & Parliament Funkadelic in Musis

George Clinton wordt in juli 77 en treedt naar alle waarschijnlijkheid op zijn 78ste niet meer op. Het funkicoon stopt in 2019 met toeren en de optredens in het Hilversumse poppodium De Vorstin (dinsdag), de Arnhemse zaal Musis (woensdag) en het hoofdstedelijke Paradiso (donderdag) kunnen dus zomaar zijn laatste op Nederlandse bodem zijn. Dat Dr. Funkenstein zelf steeds meer overlaat aan zijn (veel) jongere vijftienkoppige groep, toont al aan dat het wellicht een goed moment om te stoppen is. Toch bewijst het concert in Musis ook dat hij het zijn van een stralend middelpunt in zompige funkshows gaat missen.

George Clinton staat in een geel gewaad op het podium en heeft de ogen dichtgeknepen en de armen in de lucht gestoken, terwijl zijn band een nummer speelt van Medicaid Fraud Dogg. Het eerste Parliament-album sinds 1980 verscheen vorige maand en staat in nog grotere mate dan het destijds uitgebrachte Trombipulation vol met pure P-funk-bagger, aangevuld met weinig hoogstaande rap. Maar Clinton geniet zichtbaar en de gelukzalige grijns op zijn doorleefde kop spreekt boekdelen: hier is inderdaad enige ‘medicatie’ in het spel.

Vette joint
Kijk, dat is natuurlijk geen nieuws, de Prime Minister Of Funk die voor of tijdens een gig een paar keer ferm inhaleert. Ik heb het zelf van dichtbij mogen aanschouwen toen ik de man die al sinds de jaren vijftig actief is (toen nog in de doowopgroep The Parliaments) op zijn 75ste verjaardag interviewde. Aanvankelijk zou dat voorafgaand aan zijn (overigens heerlijke) concert in Paradiso gebeuren, maar zijn tourmanager wist niet waar hij uithing en wist uit ervaring dat het weinig zin had er actief achteraan te gaan. Bij het verlaten van zijn hotel kwam ik Clinton plots toch tegen, op straat met een vette joint in zijn handen.

Wietvermaler
Het interview vond uiteindelijk plaats rond middernacht toen ik Clinton wederom min of meer per toeval tegenkwam. Op een terrasje op het Max Euweplein toonde hij mij trots een verjaardagscadeautje: een gloednieuwe wietvermaler. Het is geen geheim dat meneer een liefhebber is en dat zou ook nergens voor nodig zijn, maar als het gaat om de show van twee jaar later in Musis lijkt het toch een relevant besef dat hij wél en wij, het publiek, níet het optreden stoned beleven.

Matig geluid
Punt is dat de show in het niet uitverkochte Musis vanuit de zaal als verre van denderend lijkt te worden ervaren terwijl de hoofdrolspeler het prima naar zijn zin heeft. Ten eerste mag dat geweten worden aan het matige geluid in de Parkzaal, toch echt pas vorig jaar opgeleverd en dus brandnieuw. Toegegeven: ‘nieuw’ is natuurlijk geen synoniem voor ‘goed’, en dat bewijst de start van de show in meerdere opzichten. Er worden allerlei songs van het bizar slechte Medicaid Fraud Dogg gespeeld en mensen bewegen wel mee, maar dat lag natuurlijk al vast toen zij een kaartje à 39 euro kochten.

Flash Light
De twee uur durende show komt pas op gang als met het inzetten van Flash Light (van de Parliament-klassieker Funkentelechy Vs. The Placebo Syndrome uit 1977) eindelijk wordt ingespeeld op de wens van 99 procent van het publiek om ‘gewoon’ topsongs van toen te horen. Een ander hoogtepunt is dan ook een zeer lekkere uitvoering van de legendarische gitaarsolotrack Maggot Brain, van het gelijknamige album, het magnum opus van Funkadelic uit ‘71.

Mardi Gras Madness
Tijdens de Mardi Gras Madness Tour wordt zoals gebruikelijk bij George Clinton & Parliament Funkadelic ook het nodige visuele vermaak uit de kast getrokken. Een spierbundel die niet terugdeinst om al klimmend en klauterend zijn wasbordje te showen bijvoorbeeld, of een eveneens zeer strak in haar vel zittende en enkel in sportlingerie gehulde vocaliste. Genoeg te zien dus, maar nuchter op de ochtend na het concert besef je dat het de zwakke punten in het P-funkfeestje niet kon verbloemen. En dat de grotendeels jeugdige band – dwarsgezeten door slecht geluid en een door nieuw werk besmet repertoire – het niveau niet naar een punt weet te brengen waarop simpel te accepteren valt dat Clinton zelf nog slechts sporadisch de hoofdrol opeist. Dat laatste is te begrijpen, maar er moet wel iets ter compensatie tegenover staan.

George Clinton & Parliament Funkadelic in Musis, Arnhem
Gezien op woensdag 27 juni 2018
Foto’s: Bernard Bodt

0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *