The Human League: ‘Vroeger schreeuwden we veel meer tegen elkaar’

Don’t You Want Me blijft een ultieme synthpopklassieker en Nederlandse fans zingen hem nog steeds maar wat graag mee. Dit jaar komt The Human League dan ook weer voor drie optredens naar ons land toe.  We spreken zangeres Susan Ann Sulley terwijl de band aan het repeteren is. “Op het moment ben ik vooral in paniek”, legt ze uit. “Zo zit ik nu eenmaal in elkaar, haha.”

Waar komt die paniek vandaan?
“Er zitten wat songs in de setlist die we al langere tijd niet hebben gespeeld, dus dat is extra hard werken. Toch zijn dat voor mij de leukste nummers om te doen hoor, want het frist mijn geheugen een beetje op. We hebben als band erg veel geluk dat mensen het nog steeds leuk genoeg vinden om ons te komen bezoeken, dus dan moeten we ook af en toe met wat frisse songs komen. Bovendien blijft het dan voor onszelf ook leuk en dat is belangrijk: als wij plezier hebben, heeft het publiek dat ook.”

Jullie boxset uit 2016 heette A Very British Synthesizer Group. Betekent dat dat jullie ook extreem beleefd met elkaar omgaan wanneer je bijvoorbeeld de songs voor een setlist moet bepalen?
“Hahaha, nee hoor. De naam van die box is gewoon gekozen omdat we uit Groot-Brittannië komen, zo simpel is het. Maar het is wel waar dat Phil, Joanne en ik al zo lang collega’s zijn dat we goed van elkaar weten hoe we in elkaar zitten en hoe we reageren op dingen. Dus het is tegenwoordig allemaal een stuk rustiger dan twintig jaar geleden; toen schreeuwden we veel meer tegen elkaar.”

Toen jij en Joanne door Philip Oakey bij The Human League werden gevraagd, was het eigenlijk nog een heel andere band. Hoe kijk je daarop terug?
“Die eerste twee albums, voordat wij bij de band kwamen, hebben The Human League gevormd. Ik had ze ook thuis, het was de muziek die ik leuk vond. Joanne en ik hadden zelfs al kaartjes voor de show die uiteindelijk ons eerste optreden met The Human League zou worden. Die hebben we uiteindelijk verkocht omdat we opeens niet meer in het publiek, maar op het podium werden verwacht. We dachten toen dat het maar een paar weken zou duren en dat we dan terug naar school zouden gaan, maar dat is anders gelopen.”

En nu zijn we 38 jaar verder…
“Vertel mij wat! Ik denk niet dat we toen ooit hadden kunnen verwachten dat we bijna veertig jaar later nog steeds in deze band zouden zitten. We hebben erg veel geluk gehad. Niet dat het allemaal makkelijk was hoor: begin jaren negentig zorgde de grunge ervoor dat ons muziekgenre enorm impopulair werd. Toch hebben we het gehaald, dankzij onze fans. Als zij niet waren blijven komen, was het voorbij geweest. We hebben trouwens nooit overwogen om gitaarmuziek te gaan maken: we zijn een popgroep en dan is het erg moeilijk om naar rock over te stappen. We zijn ook geen van allen liefhebbers daarvan, dus we zouden het ook niet leuk hebben gevonden. Om van onze fans maar te zwijgen.”

Jullie meest recente album Credo stamt alweer uit 2011. Ligt er nog iets nieuws in de lijn der verwachting?
“We zijn wel aan het praten over een nieuw album, maar dat ligt vooral bij Philip, omdat hij de songwriter is. Ik denk in ieder geval niet dat we enkel nog een liveband zijn, alleen zijn we qua studiowerk gewoon niet zo productief. Het optreden neemt ook veel tijd in beslag en we worden wat ouder, dus we willen ook af en toe graag een paar weekjes vrij. Dat kon vroeger nooit.”

Toen Lust For Life een paar jaar geleden met Philip Oakey sprak, vertelde hij dat Nederland als eerste land buiten de UK jullie echt accepteerde. Heb jij dat ook zo ervaren?
”Ja, absoluut! Best raar eigenlijk, maar Nederland en ook België hebben echt heel vroeg ons muziekgenre omarmd. Daarom komen we ook zo vaak terug: jullie vinden ons gewoon leuk, ik weet ook niet waarom! Alleen is Paradiso zo verschrikkelijk heet. Als we tijdens een optreden daar van outfit moeten wisselen, is dat soms bijna onmogelijk omdat alles aan ons lijf plakt. En de laatste keer dat ik in Amsterdam was, regende het enorm. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, en ik ben nog wel Brits!”

Hoe vaak hebben journalisten je al gevraagd of je ooit werkte als een ‘waitress in a cocktail bar’?
“Oh, veel te vaak, haha! Mensen denken dat het de eerste keer is dat ik die grap hoor, maar ik zit al 38 jaar in de groep. Mijn manier om ermee om te gaan is gewoon geen antwoord meer geven.”

The Human League treedt op 1 november op in de Effenaar te Eindhoven, gevolgd door shows in TivoliVredenburg, Utrecht (2 november) en De Oosterpoort, Groningen (4 november).