Andrew Hozier-Byrne dreigde even de geschiedenisboeken in te gaan als een one hit wonder: hoe moest deze sympathieke Ierse singer-songwriter ooit het immense succes van zijn doorbraaksingle Take Me To Church (2013) en het bijbehorende titelloze album (2014) evenaren? Het duurde even, maar vorig jaar september verscheen al een flinke hint dat Hozier nog heel wat meer in z’n mars had: de uitstekende ep Nina Cried Power, met als prijsnummer het van soul overlopende titelnummer waarin de Ier – bijgestaan door heldin Mavis Staples – de kroonluchters van het plafond zingt. De later dat jaar uitgebrachte single Movement is bijna net zo indrukwekkend, met een subtiel intro dat bijna ongemerkt overgaat in een monster van een soulrocker waarin Hozier zijn imposante zang met schijnbaar speels gemak etaleert. Beide songs hebben volledig terecht een plekje gekregen op Wasteland, Baby!, evenals het van de Nina Cried Power-ep afkomstige Shrike. Ook No Plan, een warme popsong met een grommende gitaarriff, en het superbroeierige Talk Refined zijn hoogtepunten, maar Hoziers tweede is sowieso over de gehele linie zeer geslaagd. Weg met dat one hit wonder-stempel dus!
0 Reacties