Toen ik hoorde dat Finn Andrews voor het eerst met een soloplaat zou komen, moest ik even gniffelen. Want was deze sympathieke Nieuw-Zeelander niet sowieso in z’n eentje verantwoordelijk voor het geluid van zijn band The Veils? Klopt, maar One Piece At A Time klinkt toch wel degelijk anders dan de donkere indierock die we kennen van Andrews’ ‘echte’ bandje. De heerlijk klaaglijke vocalen zijn herkenbaar als altijd, maar worden deze keer
verpakt in weelderig georkestreerde popsongs in plaats van de gebruikelijke stekelige indierock. Dat gebrek aan een scherp randje is soms wat jammer – sterker nog, af en toe is het zo zoet dat het glazuur bijna van m’n tanden springt – maar de nummers zelf zijn zo sterk en aanstekelijk dat ik dat minpuntje snel vergeet. Check bijvoorbeeld het hemelse A Shot Through The Heart (Then Down In Flames), dat in een betere wereld een smerig grote hit zou worden, maar sowieso zijn alle tien de songs meer dan de moeite waard. Jup, Finn kan het dus ook zonder zijn muzikale makkers.
0 Reacties