Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /var/www/clients/client3/web184/web/wp-content/themes/supreme/header.php on line 87
Concertverslag: New Order in AFAS Live

New Order in AFAS Live

Dat het Amsterdam Dance Event niet alleen de nieuwste en hipste elektronische acts te bieden heeft, blijkt wel uit het feit dat er ook een vintage ‘dance’-act is geboekt die sinds halverwege de jaren tachtig niet in Nederland heeft opgetreden. New Order laat in AFAS Live zien dat de band misschien wel een jaar of veertig meegaat, maar nog steeds een dijk van een show neer kan zetten. Waar absoluut op gedanst wordt.

Na de zinderende, knetterharde industrial van het Chinese voorprogramma Stolen lijkt de zaal vastbesloten om de sfeer erin te houden: de techno-achtige muziek waarmee we zoet worden gehouden tot het hoofdprogramma begint, blijft lekker hard aanstaan terwijl de rookmachines proefdraaien.

Als het dan echt zover is, wordt meteen duidelijk dat de show tot in de puntjes verzorgd is. Tijdens het intro (Das Rheingold: Vorspiel, een deel van een opera van Richard Wagner) verschijnen er visuals op het grote scherm achterin het podium en begint de lichtshow. En dan moet de band nog opkomen. Met Age Of Consent begint de show dan echt. Bernard Sumner is nooit een hele sterke zanger geweest, en even lijkt hij het ook in AFAS Live moeilijk te hebben, maar gelukkig herstelt hij zich na een korte warming up en blijft hij bijna het hele concert goed bij stem. En dan de rest van het geluid… Mijn God, kraakhelder! Duidelijk het werk van een stelletje perfectionisten die precies weten hoe je het beste muziek ten gehore brengt aan duizenden mensen.

De bron
Na het lieflijke Regret wordt er al vroeg in de avond overgeschakeld naar Joy Division-klassiekers: She’s Lost Control en Disorder. Op de achtergrond wapperen vlaggen met het welbekende Joy Division-logo erop en ook de lichten worden gedimd naar een minder felle kleur. Sumner heeft misschien niet de stem van Ian Curtis, maar een betere uitvoering van de nummers van zijn voormalige band zullen we nergens vinden. Dichter bij de bron dan dit kan niet. Tom Chapman, de bassist die de plek van Peter Hook in heeft genomen na diens vertrek uit de band, is verantwoordelijk voor de typische Joy Division- en later ook New Order-baslijntjes en hij speelt ze met verve.

De eerste paar nummers blijft Bernard Sumner enigszins krampachtig bij zijn microfoon staan, maar daarna zie je hem ontdooien. Wellicht omdat hij merkt dat de show goed loopt, wie weet. Hij maakt niet zoveel contact met het publiek, bedankt ons af en toe en maant ons tot meeklappen, maar loopt wel lekker rond op het podium en danst af en toe rond. De man is in zijn element. Gillian Gilbert staat de hele avond statisch achter haar synthesizer. Ze heeft een glaasje champagne gekregen, maar drinkt er niet van. Achter mij in het publiek worden de meest vunzige teksten aan haar opgedragen, maar gelukkig hebben de schreeuwers niet de moeite genomen om ze naar het Engels te vertalen en kan ze ze hoe dan ook niet verstaan.

Extra synth
Even later wordt het energieniveau in de zaal nog een paar tandjes opgevoerd met Tutti Frutti en Subculture, twee heerlijke feestnummers. Inmiddels lijkt niemand in de zaal meer stil te staan. Met een kap aan synthesizergeweld wordt Bizarre Love Triangle aangekondigd. Vrijwel alle nummers zijn aangezet met extra synthgeluid, maar bij dit nummer en True Faith, dat later op de avond gespeeld wordt, is het wel héél duidelijk.

De band laat ons even afkoelen – oké, een klein beetje dan – met Superheated en Fine Time, maar daarna zit er geen rustig moment meer in de show. Plastic, True Faith, Blue Monday, Temptation… Alsof we veertig jaar terug in de tijd zijn gegaan en aan het feesten zijn in de Haçienda, alleen zijn de meeste aanwezigen ook een tikkeltje ouder geworden dan de gemiddelde clubganger. De zaal is letterlijk tien graden opgewarmd tegen het einde van de monsterhit Blue Monday. Temptation, dat mij altijd aan de film Trainspotting doet denken, is het absolute hoogtepunt van de avond, compleet met discobal. Als de band even het podium verlaat, blijven we achter met een euforisch gevoel. De toegift bestaat uit nog twee Joy Division-nummers: Atmosphere en uiteraard Love Will Tear Us Apart. Wat een prachteinde.

New Order in AFAS Live
Gezien op 17 oktober 2019
Foto’s door Ans van Heck

2 Reacties

  1. Diana Merkelijn 18 oktober 2019 Reageer

    Mooie recensie! Was een geweldige show gisteren. Alleen één klein dingetje: De toegift was Atmosphere & Love will tear us apart

    • Schrijver
      Esmee de Gooyer 18 oktober 2019 Reageer

      Ah, goed gezien! Het was inderdaad Atmosphere. Heb het aangepast in de recensie!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *