Met hun vorige, vierde album, Relatives In Descent, was Protomartyr plots een band waar in serieuze rockkringen rekening mee werd gehouden. Een zogenaamde jaarlijstjeskandidaat. Dat dit niet voorbarig was, bewijst Ultimate Success Today. Geen groep die je onmiddellijk uit duizenden herkent door een volstrekt nieuw geluid. Beetje Fall, beetje Cave en zo nog wat. Dat lag vooral aan Joe Casey’s wijze van zingen. Zo’n zangstem verander je niet zomaar even. Ook hier niet, al lijkt de band een tikkeltje richting Cave opgeschoven. Maar dat kan ook aan de arrangementen liggen, want muzikaal is de band opvallend gegroeid. Veel meer dan voorheen weet Protomartyr een gevarieerde en open instrumentale sound te verenigen met een indrukwekkende intensiteit. Een beetje als The Bad Seeds dat halverwege de jaren tachtig ook kon. Daarbij zijn ook de songs alleen maar beter en pakkender geworden en zijn subtiel enkele gastmusici toegevoegd op basklarinet en cello.
0 Reacties