Joe Bonamassa – Royal Tea

De grootste blues-ster van de 21ste eeuw draait inmiddels al twintig jaar mee, maar het is niets voor de werkverslaafde Joe Bonamassa om uitsluitend terug te blikken. Kort na een herziene versie van zijn debuut A New Day Yesterday uit 2000 (nu onder de titel A New Day Now) toont hij met het volledig nieuwe Royal Tea aan hoezeer hij zich in de voorbije twee decennia verder ontwikkeld heeft als gitarist, songwriter en vocalist. Met een beetje hulp van gerenommeerde vrienden als Pete Brown (voormalig tekstschrijver van Cream) en Bernie Marsden (ex-Whitesnake) probeerde de 43-jarige Amerikaan deze keer zo Brits mogelijk te klinken en gezien de vergelijkingen die verschillende nummers oproepen, mag Bonamassa spreken van een vruchtbare excursie naar de legendarische Abbey Road-studio in Londen. De majestueus opgebouwde openingstrack When One Door Opens lijkt bij vlagen te refereren aan zanglijnen van Jack Bruce, de soulvolle rock van Free stond overduidelijk model voor A Conversation With Alice en de opgepompte blues-stamper High Classed Girl doet sterk denken aan John Mayall in diens hoogtijdagen. Bovenal is de zang hartstochtelijker dan ooit in ijzersterke ballads als Why Does It Take So Long To Say Goodbye. Bonamassa ziet zichzelf misschien niet nog eens twintig jaar vol maken in de muziekbusiness, maar het zou spijtig zijn als hij dat echt meent. De man wordt immers in elk opzicht alleen maar beter met de jaren.