‘Why do they kick you when you’re down?’, snatert zanger Brian Johnson op het zeventiende AC/DC-album. Precies zo moet de Australische hardrockband zich gevoeld hebben toen rond de release van Rock Or Bust (2014) de ene tegenslag volgde na de andere. De ziekte (en het uiteindelijke overlijden) van gitarist Malcolm Young, de arrestatie van drummer Phil Rudd, de gehoorproblemen bij Johnson… AC/DC krijg je echter niet zomaar klein. Met Back In Black trokken de mannen zich veertig jaar geleden op uit een lastige periode na de dood van Bon Scott en nu vechten ze op een al even bewonderenswaardige manier terug. Toeval of niet, voor het eerst sinds 1980 valt er geen zwak nummer te bekennen op een AC/DC-album en ligt de nadruk meer op catchy melodieën dan op sommige voorgangers. Het mooiste voorbeeld daarvan is het triomfantelijke Through The Mists Of Time, dat voor de verandering niet op tientallen andere songs van de band lijkt. Realize houdt AC/DC’s traditie van sterke albumopeners in stand, de single Shot In The Dark belooft uit te groeien tot een nieuw live-anthem en Demon Fire werd geweven rond een van de meest inventieve gitaarloopjes van de afgelopen decennia. Niet verwonderlijk, want Angus Young selecteerde voor verschillende nummers ongebruikte riffs van zijn gemiste broer. Zo is Power Up niet alleen het sterkste AC/DC-album in jaren, maar ook een passende, ontroerende ode aan Malcolm Young – zonder dat de band zich ook maar ergens van een sentimentele kant laat horen.
1 Reactie
Mooie recensie Dominique. Het album is onderweg dus nog niet gehoord op een enkele (digitale) track na. Maar, na al die jaren nog steeds fan (vanaf 1982) en nog steeds benieuwd!