Het scherpe randje is grotendeels verdwenen, maar de eerste Madrugada-plaat in bijna vijftien jaar valt bepaald niet tegen
Toen gitarist en songschrijver Robert Burås op 12 juli 2007 dood in zijn appartement in Oslo werd gevonden, was het niet veel later ook afgelopen voor zijn band. Het Noorse Madrugada was in het decennium daarvoor langzaam maar zeer zeker uitgegroeid tot een van de allergrootste rockbands in eigen land, maar ook over de grens sloeg de warmbloedige mix van alternatieve rock, dark country en folk prima aan.
Dat de muziek van Madrugada bepaald niet vergeten was, bewees de jubelende respons toen in 2018 bekend werd dat de mannen weer het podium op zouden gaan. Sterker nog, de tour zou de meest succesvolle uit de geschiedenis van de groep blijken, met onder meer vier uitverkochte shows in Nederland. In 2019 verscheen er zowaar een losse single (Half-Light), maar een volwaardig album leek er niet van te komen. Tot nu dus: Chimes At Midnight is de eerste Madrugada-plaat in bijna vijftien jaar – en hij valt bepaald niet tegen. Het scherpe randje dat Burås veroorzaakte is weliswaar grotendeels verdwenen en de band klinkt volwassener (niet gek na zoveel jaar!) en ietwat ‘veiliger’ dan voorheen, maar in dit geval zijn die termen bepaald geen synoniemen voor achteruitgang.
Sivert Høyem heeft nog altijd een prachtig warm en melancholisch stemgeluid waarmee hij zelfs de tekst van een reclamefolder zou kunnen laten klinken als de prachtigste proza en qua songwriting zit het ook al helemaal goed. Sterker nog, midtempo songs als Ecstacy, Help Yourself To Me en vooral het smachtende Nobody Loves You Like I Do behoren tot het beste wat deze Noren ooit maakten. Burås zou ongetwijfeld trots zijn op zijn strijdmakkers.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Madrugada? In LFL118, vanaf 23 februari in de winkel, vind je een interview met de band!
0 Reacties