Haar stem en haar fans. Die maakten het meeste indruk tijdens het concert dat Alanis Morissette gaf in de Amsterdamse Ziggo Dome. Geen noot verkeerd en iedere uithaal even stevig: de Canadese heeft aan power niets ingeboet. En haar fans kennen alle teksten en zingen ze moeiteloos mee, soms uit volle borst, soms prevelend. De zangeres en haar publiek hadden een geslaagde avond.
Voor Morissette opkomt, zien we een videomontage met beelden uit haar carrière. Alanis als tieneractrice, met fans, als God in de film Dogma, in volle glorie als rockartiest als ze met Jagged Little Pill succes vindt. Dat album staat vandaag centraal. Oorspronkelijk was deze tournee bedoeld om het vijfentwintigjarig bestaan van de plaat die haar op de kaart zette te vieren, maar Corona zorgde zoals zo vaak voor uitstel. Geen afstel, want Alanis komt blond, met een big smile en gekleed in een wit ensemble, het podium op. All I Really Want, met harmonica, zoals we haar ook kennen uit de HBO-documentaire waaraan ze onlangs meewerkte, maar die haar niet bekoorde. De onthullingen over haar verleden vond Morissette te expliciet en uit zijn verband gerukt.
Ranzige mannen
Meteen valt haar stem op. Heel krachtig, heel zuiver. Ten tijde van Jagged Little Pill was ze 21, maar met 48 evenaart ze haar jongere zelf met gemak. Juist bij haar stevige nummers komt dat talent goed uit de verf, zoals nu bij Hand In My Pocket. Zangeressen van ballads die zuiver zingen, daarmee kun je de grachten dempen, maar die combinatie van alternatieve post-grunge en een stem als een klok maakt Morissette uniek. Bij Right Through You zien we beelden van ranzige mannen op de schermen. Leuk, maar soms was het prettig geweest als we de zangeres zelf in beeld hadden gehad. Nu zien zeker de mensen achterin de zaal haar expressieve gezicht niet. De zaal komt intussen toch goed op stoom: talloze toeschouwers, veel vriendinnengroepen, kennen alles uit hun hoofd. Het nummer eindigt met een enorme uithaal van Alanis. Dat doet de zaal haar niet na…
Dertien nummers van Jagged Little Pill komen langs, afgewisseld (soms naadloos) met ander werk. Dat deze week een nieuw album verschijnt met meditatiemuziek, daar hebben we het vanavond niet over. ‘You know how us Catholic girls can be’ zingt Morissette in Forgiven en in de foyer zijn zelfs shirts met die tekst verkrijgbaar. Op de schermen zien we kerken en priesters. Kleine stap naar het meer ingetogen Mary Jane. De instrumenten doen een stapje terug, waardoor de zang bijna a capella klinkt. Voor de enorme uithaal in het nummer krijgt ze een spontaan applaus.
Ironisch
Ook van Head Over Feet kent iedereen de tekst. Alanis speelt gitaar en harmonica. De foto’s van haar kinderen op de achtergrond zorgen voor een huiselijke sfeer. Ligt het aan de vrij anonieme band dat het daarna wat inzakt? De instrumenten klinken vooral aan de zijkant van de zaal een beetje als een eenvormige brij, de stem van Morissette (en de vocale bijstand van het publiek) blijft bijzonder goed. Of is het omdat nummers als Perfect niet mijn favoriet zijn? Niet getreurd, de hoogtepunten komen nog. Not The Doctor vormt een aanloopje, bij Ironic gaat het dak eraf. Strikt genomen is regen op je trouwdag niet zozeer ironie als pech, maar de strofe ‘It’s like ten thousand spoons when all you need is a knife’ hadden we niet graag gemist. Op de achtergrond beelden van Morissette met haar oude band, inclusief Foo Fighter Taylor Hawkins, zelfs uit die vermaledijde documentaire. Ironisch.
Het meest ‘signature Alanis’ is wel You Oughta Know. Een sterke vrouw die over jaloezie en orale seks zingt en ook nog vloekt, dat was bijzonder in de jaren negentig. ‘Angry White Woman’, noemde Rolling Stone haar. Gelukkig zijn we nu wat verder, mede doordat Morissette de deur opende voor anderen. Van de toegiften valt vooral Uninvited op, met een enorme dynamiek brengt het nummer het beste wat Morissette te bieden heeft naar boven. Heel toepasselijk dus dat ze de avond afsluit met Thank U.
Alanis Morissette in Ziggo Dome
Gezien op 12 juni 2022
Persfoto: Williams & Hirakawa / Sony Music
Meer lezen over Alanis Morissette? Bekijk hier Aloha 023, inclusief een interview met de zangeres!
17 Reacties
Ik was er bij en kan het alleen maar eens zijn met Dhr. Douma.
De band klonk goed maar niet memorabel. Met name tijdens één van mijn favoriete nummers, You Learn, mistte ik de kracht en timing in de basslijn, die het nummer zijn karakter geeft. De bijzonder krachtige en unieke stem, gesteund door een zaal vol fanatiek meezingende, trouwe fans was eigenlijk de enige terechte ontvanger van het leeuwendeel van alle lof. En als extra bonus werd deze waanzinnige stem ook nog eens geleverd door een fantastische vrouw, die haar optreden met volle overtuiging en energie bracht.
De bassline komt van Flea, en hij heeft het alleenrecht om die bekende riffs live te spelen bij You oughta know.
Helemaal met je resentie eens. Ik zat bovenin aan de zijkant, en daar is de kwaliteit van de muziek niet optimaal. Maar die stem, echt fenomenaal. Het hele concert kippenvel. Allanis moet het zeker niet van haar moves hebben op het podium, maar haar stemgeluid maakt alles meer dan goed!! Fenomenaal.
Het was een combinatie van nummers en versies van Jagged litle pill uit 1995 en die van 2005 de acoustic version .
En de Gay line in you oughta know , ….and maybe His beautifull husband
Die gay line zit in ‘Ironic’
Ik snap werkelijk niets van deze recensie. Ik vond het zeer matig en om mij heen stond iedereen met elkaar te praten er was dan ook nul interactie met het publiek. Een brij van zelfde gebler en trucjes met de microfoon. Ik vond het 1 van de minste concerten waar ik ooit ben geweest. Zo’n wit verpleegsteruniform en het niet zingen vann”that i would be good” helpt ook niet echt!
Wij vonden het niks, slecht geluid op de eersre ring en zijn na een uur naar huis gegaan. En pas om half tien beginnen. Wat een geschreeuw en gegil. Nooit meer.
Ja geschreeuw en gegil. Echt belachelijk dat ze die rap nummers waar jagged little pill mee vol staat niet deed. En dat ze half 10 begon hadden ze ook wel even op de site ofzo aan mogen geven.
Oh wacht….
Ze kan dan wel prachtig zingen, maar ze komt even zingen voor de centen en weg. Totaal geen contact met het publiek , schel geluid van de band , slechte sound overal. Zat totaal geen sfeer in.
Jammer van de negatieve reacties, ikzelf vond dit 1 van de beste concerten die ik heb gezien, ik moet bekennen dat ik een echte Alanis fan ben en dat ik alle nummers kan dromen, als je de nummers kent merk je dat het bijna authentiek is met de nummers op de cd, strak, perfect gezongen, strak gespeeld. Alanis was geen performer en is geen performer, ze brengt het puur, beweegt op haar manier. Het eerste kwartier was het geluid niet helemaal optimaal maar daarna vond ikzelf er niks op aan te merken.
Met mijn pa hierheen geweest. Echt een teleurstelling. Niet te geloven dat er een professionele geluidsman aan het werk was. Tot Ironic gebleven en met vrijwillig gekochte oordoppen. Wij hadden staanplaatsen en hopelijk was het voor de mensen met zitplaatsen beter qua geluid. Het enige wat we hoorden was de bassdrum en de uithalen van de zang… echt zonde! Ik was blij dat ik vrijkaarten had, anders was ik echt teleurgesteld geweest.
Alfred zegt “ze was en is geen performer” ….. maar misschien moet je dan ook geen kaarten van 66€ per stuk verkopen. Ik had mijn zwager en schoonzus getrakteerd, maar etentje was beter geweest
Alfred zegt “ze was en is geen performer” ….. maar misschien moet je dan ook geen kaarten van 66€ per stuk verkopen. Ik had mijn zwager en schoonzus getrakteerd, maar etentje was beter geweest
Eens met eerdere opmerking dat geluid belabberd was in de zaal. Ik ben vier keer van plek gewisseld omdat er groepjes dames een complete prraatclub avond hadden. Blijf dan lekker thuis of ha uit eten. En dan mensen die volkomen vals mee blèren……..
Dit was de 7e of 8e keer voor mij Het is geen showvrouw. Hoeft van mij ook niet. Maar de laatste keer in Carre was echt tien keer beter
Haha ja, ik heb er nog een paar aangesproken: “als je de hele avond wilt kletsen ga je toch lekker naar een café of zo?!”. Ze luisterden wel en vonden het goed dat ik dat aan gaf.
Dat is nog het ergste; dat ze het goed vonden dat je dat aan gaf. Ze hadden dus niet eens door dat anderen last hebben van hun gekletst. Dan moet je wel een heel groot bord voor je kop hebben.
Toen de band begon was ik zwaar teleurgesteld in het geluid, sta altijd op de vloer linksachter. Het geluid was altijd goed bij Alanis maar nu begon het dramatisch. Heb uiteindelijk een redelijke plek vooraan gevonden.
Ze is geen animator, maar daar kom ik ook niet voor. Haar stemgeluid was vanouds. Jammer dat de kleinere personen die afhankelijk zijn van de schermen haar niet konden zien.
Helaas heb ik betere concerten van haar gezien, al heeft het me er niet van weerhouden om helemaal uit mijn dak te gaan