Voor het nieuwe album Reflection koos Hooverphonic een wel heel opmerkelijke opnamelocatie: bij de fans thuis. Onder de noemer Hooverdomestic zocht de band naar bijzondere woningen met een eigen klank, om zo voor iedere opname de perfecte galm te kunnen vangen. Bassist/producer/bandleider Alex Callier praat ons bij.
Maar liefst 180 aanmeldingen kwamen binnen toen Hooverphonic fans opriep hun huis ter beschikking te stellen. Een eerste selectie was snel gemaakt: “Als zo’n woning een betonnen vloer en heel veel gipsplaten heeft, dan kunnen we er gewoon niet veel mee.” Uiteindelijk bleven er vier locaties over.
Hoe was het om bij vreemde mensen in huis een album op te nemen?
“Dat was geweldig, echt fantastisch, maar het was ook een grote uitdaging. Bij onze platenmaatschappij waren ze er vooraf niet gerust op: bang dat het technisch moeilijk zou worden, maar ook dat we misschien wel bij een of andere gevaarlijke gek terecht zouden komen. Dat was gelukkig niet het geval. Maar het voelde zeker de eerste dagen soms wel vreemd: wanneer die mensen overdag naar hun werk waren, liepen wij rond in hun huis. Als we een sandwich wilden maken, moesten we in de lades naar bestek zoeken. Je komt dan allemaal heel persoonlijke zaken tegen, kleine dingetjes zoals een kopje of een foto. Het klinkt misschien stom, maar dat inspireert.”
En hoe ging het als de bewoners ’s avonds weer terugkwamen? Verstoorde dat nooit een opname?
“Nee, integendeel juist, ze hadden echt schrik. Wij nodigden ze voortdurend uit om erbij te komen zitten, maar als ze dan even kwamen luisteren waren ze vervolgens ook snel weer weg. Ze wilden ons gewoon echt niet lastigvallen.”
Dat zou in Nederland waarschijnlijk wel anders zijn geweest.
“Haha, waarschijnlijk wel ja, maar niet alleen in Nederland: in de meeste andere landen zouden we ongetwijfeld op meer bemoeizuchtige mensen zijn gestuit. Ik weet niet wat het is, maar Belgen zijn op dat gebied nu eenmaal erg bescheiden. Ik ben hier coach bij The Voice, maar word nooit lastig gevallen door paparazzi of zo. Dat is in Nederland onmogelijk. Ik heb mij eens laten vertellen dat Paul McCartney regelmatig naar Antwerpen komt om te shoppen, simpelweg omdat hij daar in alle rust over straat kan lopen zonder de hele tijd te worden aangesproken. Dat doen Belgen gewoon niet.”
Op de videoclip van de nieuwe single Amalfi kregen jullie nogal wat kritiek, omdat die helemaal niet aan de Amalfi-kust is opgenomen. Had je dat verwacht?
“Dat is door iemand van onze website zo op Facebook gezet, terwijl die clip inderdaad op het eiland Ischia is opgenomen. Meteen toen ik dat bericht zag, dacht ik: dit is niet slim. De Italianen waren echt een beetje beledigd en het haalde daar zelfs de media. Veel Belgische fans vonden dat zij zich aanstelden, maar ik snap het wel: je gaat in Nederland ook niet een lied over Rotterdam maken en dan de clip in Amsterdam opnemen. Maar ik hoop wel dat de mensen een beetje verder willen kijken dan Amalfi als plaats, want daar gaat het nummer helemaal niet over. Ik heb het geschreven als metafoor om de schoonheid van mijn vriendin te omschrijven.”
Opmerkelijk voor Hooverphonic is dat Reflection geen strijkers heeft. Hadden jullie daar even genoeg van na de vorige plaat With Orchestra?
“Nee hoor, het is zeker niet als reactie gedaan op het vorige album. Maar ik zeg maar zo: als je elke avond bij De Librije gaat eten, krijg je daar op een gegeven moment ook even genoeg van. Je moet vooruit, verandering is belangrijk. Daarom hebben we op dit album ook voor het eerst drie mannelijke achtergrondzangers, die op bijna alle nummers te horen zijn met typische jaren zestig close harmony-zang. We gaan straks bij de concerten ook wat oude nummers opnieuw arrangeren, om hen daarin een rol te geven.”
Vertolken zij alle mannelijke zang op Reflection? Want volgens mij hoor ik jou in het nummer Radio Silence.
“Haha, ja, maar dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling. Ik vind mijzelf niet zo’n goede zanger, maar deze melodie kon ik nog wel hebben. Ik had het als demo ingezongen en heb me uiteindelijk laten overhalen om het te laten staan, want het werkte nog net. If it ain’t broken, don’t fix it.”
0 Reacties