De eerste dag van Best Kept Secret 2023 was al een tikkeltje aan de warme kant, maar op dag twee doet die rare gele bol aan de hemel nog iets beter haar best om het sprookjesachtige terrein bij de Beekse Bergen om te toveren in een verzengende woestijn. Dat lukt uiteraard het best bij het hoofdpodium: het inmiddels echt gortdroge strandzand wordt door het (godzijdank regelmatig aanwezige) windje flink in het rond gezwiept met weinig zicht en zand op allerlei onprettige plekken tot gevolg.
Niet gek dus dat de desertblueshelden van Tinariwen (ONE, 16:00) zich uitermate prettig lijken te voelen op het grootste BKS-podium. Bedwelmend, zinsbegoochelend, uitermate groovy en hypnotiserend: zomaar een paar bijvoeglijke naamwoorden die van toepassing zijn op de show van de als altijd in lange gewaden en al dan niet kleurrijke sluiers gehulde knakkers uit Mali. Meezingen is lastig (mijn Tamasheq is niet wat het geweest is), net als het noemen van individuele hoogtepunten, maar dat hoeft ook niet: een concert van Tinariwen is, zeker in deze omstandigheden, een complete trip.
Wat een uur eerder in de eveneens niet bijster koude Two-tent veel minder een duidelijk geheel is: het optreden van experimentele rockband Black Country, New Road (TWO, 15:00). Dit nog altijd piepjonge Britse collectief debuteerde in februari 2021 met het waanzinnige For The First Time, waarop experimentele rock, jazz en postpunk op vernuftige wijze aan elkaar genaaid werden. Om vervolgens exact een jaar later daar nog eens mijlenver overheen te knallen met de tweede langspeler Ants From Up There, waar ook invloeden uit artrock en chamberpop de kop opstaken.
Inventief en beresterk
Een van de belangrijkste leden van de band was zanger/gitarist Isaac Wood, maar die stapte vier dagen voor de release van het tweede album plots op wegens problemen met zijn mentale gezondheid. De groep loste dat verlies echter heel origineel op: de vocalen werden voortaan door meerdere bandleden vertolkt en materiaal van die eerste platen zou niet meer gespeeld worden; speciaal voor de al geboekte tour werd een compleet nieuw repertoire geschreven. Dat alleen al is imposant, maar die ‘nieuwe’ songs zijn ook nog eens beresterk en minstens even inventief als het ‘oude’ materiaal. Jammer alleen dat vooral het eerste deel van het optreden in de TWO het geluid bepaald niet meewerkt.
Vooral de loeiharde bas zorgt ervoor dat de zang van bassiste/vocalist Tyler Hyde (die het leeuwendeel van de leadzang voor haar rekening neemt) flink verzuipen, net als veel van de prachtige details in de songs – die je dus wel goed kon horen in de onlangs verschenen liveregistratie Live At Bush Hall, waar de groep het nieuwe materiaal al eerder speelde. Gelukkig wordt het naarmate het optreden vordert een stuk beter met het geluid, maar het blijft zonde dat de dappere nieuwe muzikale route die deze hypergetalenteerde mensen zijn ingeslagen hier nu niet volledig tot z’n recht komt.
Woestijnsfeer
Wie een paar uur later wel verrassend goed tot z’n recht komt in diezelfde tent: Dope Lemon (TWO, 17:00). Oftewel Angus Stone, die samen met z’n zus Julia al meermaals op het hoofdpodium van Best Kept Secret stond. Maar waar hij samen met zuslief vooral bloedmooie indiepop en -folk maakt, staat Dope Lemon voor extreem relaxte, lekker zompige jamrock die werkelijk perfect past bij de woestijnsfeer van BKS 2023.
Samen met zijn in rode pakken gehesen muzikale begeleiders (hijzelf prefereert een zwart kostuum – respect met deze hitte) pakt hij de plakkerige tent op z’n gemakje in, waarbij het opvalt dat de gloednieuwe songs van het pas in september te verschijnen album Kimosabè zowat even goed ontvangen worden als de oudjes. Vooral het titelnummer van die plaat blijft lekker hangen: ‘No way Kimosabè, don’t go fuck with my vibe/No way Kimosabè, don’t go fuck with my high’. Geen zorgen Angus, we laten je vibe met rust. Sterker nog, we gaan er gezellig met z’n allen in mee.
Gouden formule
Hele andere vibes, namelijk nostalgische, zijn er bij Two Door Cinema Club (ONE, 18:00). Het voelt een beetje gek om hier te staan, wetende dat we de Ierse indiepop twaalf jaar eerder geweldig hadden gevonden. Gelukkig leeft de tiener in ons nog een beetje en weet de band die nog steeds goed wild te krijgen met What You Know en Something Good Can Work. En toegegeven: zelfs de nieuwe nummers klinken bekend, dus wat betreft toegankelijke (maar niet bijster bijzondere) popnummers hebben de mannen nog steeds een gouden formule in handen. Dat de podiumverschijning een beetje statisch oogt, zo op het strand, nemen we dan ook voor lief.
Neen, voor verrassingen moet je vanavond bij Sophie Straat (The Secret, 22:00) zijn. Haar debuut De Smartlap Is Niet Dood, dat eerder dit jaar verscheen, omvat direct haar genre en karakter als artiest. In een bruidsjurkje dendert ze over het podium als een smartlaporkaan en haar energie werkt aanstekelijk. Heerlijk om alvast in een opgewekte stemming te komen voor de hoofdact van vanavond.
Vaste gasten
Maar tussendoor zagen we ook nog Interpol (TWO, 21:00), dat je inmiddels wel als een van de vaste gasten van Best Kept Secret mag betitelen: de nog altijd strak in het pak gestoken New Yorkers staan alweer voor de derde keer op het festival te Hilvarenbeek. En ook nog, als mijn gekookte geheugen me niet bedriegt, voor de derde keer op dezelfde plek: in de TWO-tent, het op een na grootste podium dus. Daar past de grotestadspostpunk van deze mannen ook wel het best. Beter in elk geval dan op een zonovergoten strand, waar bovendien hun mooie pakken te lijden zouden hebben onder het rondvliegende zand. Eeuwig zonde.
Hoe dan ook: ook tijdens deze derde rondgang overtuigen de stoïcijnse frontman Paul Banks en zijn vrienden. Ze zijn wel zo slim (of is het laf? U mag het zeggen!) om het overgrote deel van de set te vullen met het klassieke werk; maar liefst tien van de zestien songs zijn afkomstig van de eerste twee platen Turn On The Bright Lights (2002) en Antics (2004), waar het meest recente werkstuk The Other Side Of Make-Believe (2022) er met slechts het overigens niet verkeerde Fables een stuk bekaaider vanaf komt. Niet dat het latere werk waardeloos is, maar Interpol is wel typisch zo’n band die als een raket van start ging, waarna het vervolgverhaal wat minder imposant is.
Dat beseffen Banks en co. dus blijkbaar ook, en de laaiend enthousiaste reacties uit het voorste vak tijdens songs als Obstacle 1, PDA, Narc en vooral de luidkeels meegezongen ‘anthems’ Evil en afsluiter Slow Hands bewijzen hun gelijk. Uitstekende songs, waanzinnig strak gespeeld door een band in vorm: juist op een festival dat meer dan ooit gericht lijkt te zijn op nieuw, hip en experimenteel is dat meer dan welkom.
Innige liefdesband
Pas een jaar geleden stelde hij concerten uit om zijn angsten en depressie aan te pakken. Nu is Max Colombie, frontman van Oscar And The Wolf (ONE, 22:30), weer terug van weggeweest. De dankbaarheid daarvoor groeit voorzichtig en daarna kolossaal gedurende een set waarin we de Belg compleet zien opleven. Want tijdens de eerste nummers oogt de zanger van de Belgische poprockact vermoeid, al kunnen dat ook de zenuwen zijn. Het is vooral tijdens de dromerige track Joaquim dat er een innige liefdesband ontstaat tussen Max en zijn fans, wanneer het publiek de hartverscheurende tekst ‘You let me down’ luidkeels met hem meezingt.
Zijn stem is dan ook vol van emotie, hij meent woord voor woord en Best Kept Secret doet dat ook. De oprechte ontvangst van het publiek roert hem tot tranen en daarop volgt een stralende glimlach. De zonsondergang, een handjevol mensen dat voor een verkoelende duik gaat aan het aangelegen strand, de perfect getimede dansjes van Colombie – alles is volmaakt aan deze mooie zomeravond met dito muziek. Best Kept Secret is in trance.
Best Kept Secret – dag 2
Gezien op zaterdag 10 juni 2023
Foto’s door Tineke Klamer
Lees ook onze verslagen van dag 1 en dag 3
0 Reacties