Deep Purple trakteert ons opnieuw op een ronduit fantastisch album
Een nieuwe gitarist, een nieuw geluid? Ik prefereer Simon McBride’s open toonvorming boven de vettiger klanken van Steve Morse, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak. Toch zal zelfs de grootste scepticus moeten erkennen dat de verse rekruut hier uitstekend voor de dag komt, vooral in die nummers waarin hij à la Burn en Highway Star kan duelleren met toetsenman Don Airey. Belangrijker is dat Deep Purple ons opnieuw trakteert op een ronduit fantastisch album dat qua stootkracht, speelsheid en geldingsdrang bepaald geen pensioengerechtigde band doet vermoeden.
Met name drummer Ian Paice (75) steekt hier in absolute topvorm. Melodie en dynamiek zijn in nagenoeg iedere song tot volwaardige partners gesmeed, waarbij Bob Ezrins onberispelijke productie de cruciale details als diamantjes laat flonkeren. En Ian Gillan, bevrijd van de behoefte (en het vermogen) om zichzelf te overschreeuwen, schreef zijn grappigste teksten sinds Mary Long uit 1973.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Deep Purple? In LFL142 vind je een interview met de band over =1!
Meer over
6 Reacties
Een recensie die nieuwsgierig maakt. Ian Paice en Don Airey zijn volgens mij altijd al rotsvaste funderingen geweest, de beide heren maakt deel uit van de band rondom Gary Moore in zijn ( wat mij betreft!) sterkste periode 1982-1984!
Mooie samenvatting van het album, maar had een uitgebreidere recensie verdiend. Wat een geweldig album is =1 geworden. Erg verslavend. Moet er gewoon naar blijven luisteren. Bij I’ll catch you hield ik het pas droog bij de vierde luisterbeurt. Prachtig.
Wat een geweldig album voor deze ‘oude’ rockers die erg jong klinken. Ongelooflijk op deze leeftijd. Een verademing met heel veel wat je nu op radio en streams hoort……echte muziek van echte muziekanten!
Erg blij met het nieuwe album =1 – geen idee hoe je dat uitspreekt..? Simon doet het prima als versbakken snarenplukker. De ritemtandem Glover-Paice staat als vanouds als een huis, Don Airey speelt minstens even goed als wijlen Jon Lord…. de zwakke schakel is voor mij Ian Gillan… zijn stem is ècht niet meer wat ze geweest is. Maar prima composities die zich gauw in je muziekgekke kop nestelen! Mooi album voor 4 zeventigers en een frisse veertiger!
Hallo Patrick,
Ik ben het totaal oneens met jou. Ian Gillan zingt juist de sterren van de hemel op deze plaat. Maar meningen verschillen en dat mag ook.
Heerlijk stukje paars vinyl! Het toffe gitaarspel van Simon voegt echt weer wat toe en benaderd weer de oude Purple sound. En Ian Gillan doet ‘t perfect, luistert goed naar z’n huidige stembanden en weet wat hij wel en (helaas) niet meer kan halen. Niks mis mee; des te meer respect! Glover en Paice als steady basis als altijd en heerlijke duelleren tussen Airey en Mcbride! Kortom: de band staat weer als een dijk!