Status Quo in Rodahal

Ondanks het feit dat Status Quo in maart de IJsselhallen in Zwolle nog platspeelde, gingen ook de kaartjes voor het concert van de drie akkoorden-band uit Engeland in het zuiden als zoete broodjes over de toonbank. Vorige week donderdag trakteerden de oude Duitse rockers van Scorpions Nederland nog op een knetterend concert en nu probeert Status Quo Kerkrade te laten rocken en rollen.

De Engelse band maakt al sinds 1968 platen, bracht veertig albums uit, had zestig hits, verkocht 118 miljoen platen en onlangs verscheen het zoveelste studioalbum Aquostic (Stripped Bare). Helaas is dat een zogenaamd unplugged-album en is het eigenlijk niet om aan te horen. Gelukkig zal Status Quo met de boegbeelden Francis Rossi en Rick Parfitt nog steeds in de gelederen vanavond alleen maar de elektrische gitaren hanteren en wordt het weer lekker hard, strak en voorspelbaar.

‘Oudere’ heren en dames met spijkerjasjes vullen de bijna uitverkochte Rodahal en het publiek heeft er zin in, want het bekende ‘Quooooh’ galmt al heel vroeg door de zaal. De band begint met het oeroude Caroline (van het album Hello) dat in 1973 als single uitgebracht werd. Rossi en Parfitt en de rest van de band bestaande uit Andrew Bown, John “Rhino” Edwards en Leon Cave maken meteen duidelijk dat ze er nog steeds zin in hebben. Het publiek, dat blijkbaar al aardig wat biertjes op heeft, brult ook meteen vanaf de eerste noot mee. Andere oude tracks die de revue passeren tijdens deze gig van de Live In Concert Tour zijn o.a. Rain, Little Lady (met prima gitaarsolo’s van Rossi), Roll Over Lay Down, Down Down en Whatever You Want. Persoonlijk vind ik dat dan ook de hoogtepunten van de toch wel spetterende en zeer strakke setlist.

Covers
Rossi en Parfitt wisselen elkaar af met de leadzang en het valt mij op dat Rossi beter bij stem is dan zijn collega. Natuurlijk mogen de bekende covers Something ‘Bout You Baby I Like (Tom Jones), In Het Leger Nu (Bolland & Bolland) en Rockin’ All Over The World (John Fogerty) ook niet ontbreken. Compleet overbodig, zeker omdat we in 2014 leven, is de drumsolo getiteld The Caveman, maar het is een altijd handige pauze om even een biertje te halen of het toilet te bezoeken. Status Quo speelt ook een aantal wat ‘onbekendere’ nummers zoals Beginning Of The End en The Oriental, maar van de laatste albums na 1991 haalden geen tracks de setlist van vanavond. Natuurlijk is er ook een toegift, namelijk de vierde cover van vanavond: Chuck Berry’s Rock ‘N’ Roll Music.

Improvisatie
Ik heb onlangs nog eens naar het het fantastische Status Quo-livealbum uit 1977 geluisterd en dat klonk toch een stuk heavier en ook de setlist was duidelijk beter. Denk maar aan de klassieke tracks Is There A Better Way en het lange Forty Five Hundred Times. Laatstgenoemde song excelleerde met veel improvisatie van de heren Rossi en Parfitt. En vooral dat, muzikale improvisatie, miste ik vanavond heel erg. Natuurlijk was het een hele strakke set en een feest van herkenning, maar Status Quo kan beter. De heren zijn ook al behoorlijk op leeftijd. Maar zelfs over tien jaar zullen Rossi en Parfitt nog steeds volle zalen trekken en een lekker rockfeestje bouwen, daar ben ik van overtuigd.

Status Quo in Rodahal, Kerkrade
Gezien op donderdag 4 december 2014
Foto’s: Mitchell Giebels