Het fenomeen ‘supergroep’ heb ik altijd een beetje verneukeratief gevonden – zo super pakken samenwerkingen tussen bekende muzikanten meestal niet uit. Zo werd ik bepaald niet vrolijk van SuperHeavy (met o.a. Joss Stone, Mick Jagger en Dave Stewart), hebben de leden van Them Crooked Vultures (Josh Homme, John Paul Jones en Dave Grohl) met hun ‘echte’ bands heel wat betere muziek gemaakt en voor een collaboratie als The Firm (o.a. Paul Rodgers en Jimmy Page) is slechts de term ‘teleurstellend’ passend. Uitzonderingen zijn er echter ook en FFS, een project van Franz Ferdinand en Sparks, valt in die categorie. De combinatie is trouwens helemaal niet zo gek als je zou denken: de upbeat postpunk/indierock van Franz Ferdinand past stiekem uitstekend bij de maffe seventies-glam van de gebroeders Ron en Russell Mael. En wat ook heel fijn is: FFS klinkt niet als een van de twee participerende bands, maar werkelijk als een ‘nieuwe’ formatie waarin beide groepen nadrukkelijk overeind blijven. Dat levert twaalf heerlijk ‘quirky’, intelligente, hyperactieve popsongs op die slechts door de meest chagrijnige naarling zonder grijns op zijn kop kunnen worden beluisterd. ‘Collaborations don’t work’ zingen Franz Ferdinands Alex Kapranos en Russell Mael in het gelijknamige nummer, maar FFS bewijst dat die bewering gelukkig niet altijd opgaat.
0 Reacties