Daniel Romano – If I’ve Only One Time Askin’

Eigenlijk heb ik stiekem al een hele tijd uit zitten kijken naar dit nieuwe album van de Canadese countryzanger Daniel Romano. Come Cry With Me (2013) was namelijk zo goed dat ik me afvroeg of hij dit niveau vast zou kunnen houden. Welnu, Romano slaagt er moeiteloos in mijn hooggespannen verwachtingen waar te maken. Dat komt in de eerste plaats omdat hij één van de beste schrijvers van countryliedjes is die er op dit moment rondloopt. Maar daarnaast heeft hij ook een uitstekende visie op dit genre. Net als op zijn vorige album heeft Romano weer bijna alle instrumenten zelf ingespeeld. Hij heeft de liedjes op ludieke wijze aan elkaar gekoppeld met een overdaad aan strijkers en daarmee slaat hij een brug tussen de countrymuziek van de late jaren zestig en begin jaren zeventig, toen Chet Atkins meende dat dit genre niet meer zonder strijkers en blazers kon. Romano is country tot in zijn tenen en kent de geschiedenis van deze muziek van buiten. Met deze nieuwe plaat mag hij toetreden tot de klassieke orde van Webb Pierce, Ernest Tubb, Mel Tillis en Ray Price.