Depeche Mode – Memento Mori (recensie)

Memento Mori is een vrij gemiddeld Depeche Mode-album geworden

Je zou het niet zeggen gezien de grimmige sfeer van het album, maar Memento Mori lag lang voordat bandgenoot en vriend Andy ‘Fletch’ Fletcher overleed al op de plank. Zijn dood is hier dus totaal geen onderwerp, de teksten over (voornamelijk) dood, liefde, verlangen en wanhoop – redelijk typische Depeche Mode-onderwerpen – werden geschreven tijdens de goede ouwe eerste lockdown. Wel is het de eerste DM-plaat waar Fletch niet aan meewerkte. Eigenlijk zou hij laat in het proces zijn licht laten schijnen op de songs, maar Memento Mori is door Martin Gore en Dave Gahan gemaakt, met enige studiohulp. Het duo moest er heel even over nadenken of ze wel verder zouden gaan, maar ze werkten door hun rouwperiode heen.

Memento Mori is een vrij gemiddeld Depeche Mode-album geworden. Dat wil zeggen: beter dan Spirit, maar wel minder geslaagd dan Playing The Angel, om het maar bij enigszins recente platen te houden. Gore’s tegen industrial aanschurkende synths zijn erg fijn, al walsen ze hard door vanwege de simpele EBM-achtige vierkwartsmaatdrums. Het zijn vooral de teksten die wat tekortschieten. Veel herhaling, voorspelbaarheid en vooral erg kort – daar kunnen zelfs de aller-, allerlekkerste synths niet tegenop. Ook ontbreken wat meer harde uptempo tracks, we moeten het doen met Ghosts Again en de beukende opener My Cosmos Is Mine. Maar ach, het is nog steeds overduidelijk Depeche Mode en dat Gore en Gahan niet de handdoek in de ring hebben gegooid, stemt mij dankbaar.

Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Depeche Mode? In Lust For Life 129 (vanaf 29 maart verkrijgbaar in de winkel en onze webshop) vind je een interview met de band over Memento Mori!