Ian Hunter – Defiance Part 1 (recensie)

Op zijn 83ste laat Ian Hunter horen hoe je als rockveteraan nog messcherp en geloofwaardig voor de dag kunt komen

‘When I was thirty I was over the hill/Fifty years later I still kill ‘em all’. Ian Hunter mag het zingen, want hoewel vaak wordt blindgestaard op de allergrootste namen (McCartney, Dylan, Springsteen) als het gaat om rockers op leeftijd, heeft ook de voormalige Mott The Hoople-frontman de afgelopen jaren zijn oeuvre uitgebouwd met een indrukwekkende – en veel consistentere – reeks platen. Dat begon met Rant (2001), zijn beste werk sinds You’re Never Alone With A Schizophrenic uit 1979, en ook op zijn 83ste(!) demonstreert Hunter hoe je als veteraan nog messcherp en geloofwaardig voor de dag kunt komen.

Op Defiance Part 1 doet hij dat met hulp van een imposante bende rocksterren: van Slash, Billy Gibbons, Ringo Starr en Todd Rundgren tot wijlen Jeff Beck en Taylor Hawkins. Sommigen lenen hun herkenbare geluid aan het materiaal, maar trekken nooit de spotlight bij de gastheer vandaan. Zijn karakteristieke, bij vlagen Dylaneske manier van zingen geeft daar ook geen ruimte voor: niet in ouderwets bijtende songs als Defiance en Kiss N’ Make Up en zéker niet in overweldigend mooie ballads als Angel en Guernica.

Voor zover de kwaliteit van dit album het nog niet duidelijk maakt, bevestigt Hunter in de afsluiter This Is What I’m Here For nog eens op typisch snibbige wijze dat je hem ondanks zijn leeftijd nog zeker niet moet afschrijven: ‘I ain’t through, I ain’t through/When I’m through I’ll notify you’.

Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Ian Hunter? In Lust For Life 131 (vanaf 24 mei in de winkels) vind je een interview over Defiance Part 1. En bekijk hier LFL064, met een eerder artikel over de Mott The Hoople-frontman!