Don’t do drugs, kids. De psychedelische droompop die Jacco Gardner op zijn platen Cabinet Of Curiosities (2013) en Hypnophobia (2015) liet horen, heeft plaats gemaakt voor experimentele sci-fi-muziek. Voor zijn derde album Somnium liet onze landgenoot zich inspireren door het gelijknamige boek van Johannes Kepler uit 1608: een soort sciencefiction uit de zeventiende eeuw. De twee hebben – misschien daarom – gemeen dat er anno 2018 wat denkwerk voor nodig is om het te snappen. De toegankelijkheid is er een beetje van af; zonder zang en met soms wel érg veel experimenteel gebliep en ‘geluiden’. Op het eerste gehoor is er zelfs geen touw aan vast te knopen, maar Gardners intentie is – met enige creativiteit – wel te horen tussen de trip van analoge synths door. Somnium klinkt namelijk als een verhaaltje. Iedere keer als je het boekje dicht wil klappen, komt er een nieuwe wending bij waarvan je éigenlijk de afloop wel wilt weten. Op een nuchtere maag misschien erg buitenaards, maar vooral sterk doordacht en uitgevoerd door een vrije geest.
0 Reacties