We wisten dondersgoed wat ons te wachten stond en de Amerikaanse shockrocker stelde niet teleur. Zelfs de Tilburgse brandweer rukte uit toen een mysterieuze rookpluim boven de 013 gespot werd. Nee, het dak van het concertgebouw stond niet in lichterlaaie. Het was Alice Coopers vuurwerkshow, natuurlijk.
Guillotines, nepbloed, afgehakte hoofden, een levensgrote Donald Trump en Hillary Clinton die met elkaar op de vuist gaan… Niks is too much voor de ‘godfather of shockrock’. Hoewel het geheel anno 2016 natuurlijk niet heel grotesk is, doet Cooper zijn best om ons op een gruwelijke show te trakteren. Zijn optreden in de Brabantse popzaal is met recht een performance te noemen: alles lijkt tot in detail gechoreografeerd te zijn. Dit doet wel een beetje de spanning en spontaniteit teniet, maar wat verwacht je anders van een artiest die al meer dan een halve eeuw in het vak zit en bekendstaat om zijn showmanship? Niet zeiken dus, gewoon genieten.
Cooper is natuurlijk dé ster van de avond. Wanneer hij – met zijn terechte arrogantie – opkomt in een zwarte mantel en deze vervolgens met opgeheven armen van zich afwerpt, gaat de hele zaal plat. Hij paradeert in zijn kenmerkende gestreepte pak over het podium en pakt het publiek in met zijn stagepersona, hoewel wat persoonlijke interactie met het publiek toch ontbreekt. De nummers gaan naadloos in elkaar over en er is weinig ruimte voor improvisatie of een praatje met de concertbezoekers. Toch wel jammer. Coopers bandleden zijn een kwart van zijn leeftijd en gaan ietwat op in het decor, met uitzondering van de blonde gitariste Nita Strauss. Zij is vooral bekend van de volledig vrouwelijke Iron Maiden-tributeband The Iron Maidens, maar versterkt nu sinds twee jaar Alice’s band. Ze is een opvallende verschijning en rockt alle mannen om haar heen er keihard uit. Tijdens Woman Of Mass Distraction speelt ze een rolletje in Coopers show; hij wijst tijdens het zingen constant naar haar en blijft om haar heen dralen. Strauss is inderdaad nogal afleidend, maar op de best mogelijke manier. Ook tijdens Poison lijkt de tekst over haar te gaan en trekt de zanger zelfs een keer agressief haar hoofd aan de haren naar achteren. Maar de gitariste voegt zeker zelf ook het een en ander toe: wanneer ze de spotlight op zich krijgt en een trommelvliesscheurende solo de zaal in smijt, wens ik stiekem dat ik mijn oordoppen niet was vergeten mee te nemen. Wát een gitaargeweld brengt deze dame voort. Maar het publiek smult ervan en geeft een bijna even oorverdovend applaus terug.
Horrorpoppenkast
Het is vast niemand ontgaan: Coopers spektakel heeft een wat vrouwonvriendelijk tintje. Tijdens Cold Ethyl sleurt de rocker een levensgrote pop in een roze jurk met zich mee, die hij af en toe bij de keel grijpt, aan het haar trekt of over zijn schoot legt om haar een flinke tik op de billen te geven. Niet veel later wordt de pop vervangen door een vrouw in dezelfde kleding die over het podium danst en probeert de aandacht van de rocker te trekken. Ook zij krijgt een paar klappen in haar gezicht van de Hollywood Vampire. En wat te denken van de vrouw met een onbegrijpelijk klein zusterskostuum en stilettohakken die tijdens The Ballad Of Dwight Fry onderdeel wordt van de horrorpoppenkast. Maar ach, politieke incorrectheid met een knipoog is nooit verkeerd. Cooper probeert nog altijd op zijn eigen manier te shockeren en op onze lachspieren te werken. Hij betrekt zelfs de politiek van zijn thuisland in de gekkigheid: tijdens de toegift Elected wappert de Amerikaanse vlag in vol ornaat en zwaait een acteur verkleed als Donald Trump vrolijk naar het publiek. Je voelt de ongemakkelijke verdeeldheid door de zaal gaan: dit is heel cool, maar gaan we nou echt juichen voor Trump? Dan komt een karikatuur van Hillary Clinton op en beginnen ze met elkaar te vechten, waarna ze elkaar plotseling theatraal vastpakken en kussen. Daar klappen we wel voor.
“What are you gonna do? Raise the dead?”, roept een monsterlijke stem naar de artiest nadat hij zijn fictieve hoofd onder de guillotine verliest. Wat is immers een optreden van Alice Cooper zonder de beroemde Franse valbijl? Maar de zanger neemt de woorden ter harte en tijdens misschien wel het hoogtepunt van de performance brengt hij een ode aan een aantal gevallen rockhelden: Keith Moon, Jimi Hendrix, David Bowie en Lemmy Kilmister. Hij covert een nummer van elke artiest en vooral tijdens Motörheads Ace Of Spades verschijnen er vuistjes boven de vele hoofden en wordt keihard meegebruld. Laten we in ieder geval hopen dat de 68-jarige koning der eyeliner en nepbloed ons nog lang niet verlaat en ons mag blijven vermaken met zijn unieke kunstvorm.
Alice Cooper in 013, Tilburg
Gezien op maandag 20 juni 2016
Foto’s: Bernard Bodt
10 Reacties
Vrouwonvriendelijk, vind je…? De rode draad is toch voornamelijk “Boontje komt om zijn loontje”. Doe je slechte dingen, dan moet je daar voor boeten. Als Alice, als Steven, als The Spider, als Sonny, ga alle concept-albums maar na: als je niet deugt ga je naar de hel. Hallo, guillotine! Enkeltje hellevuur graag! Het blijft uiteindelijk een devoot christen die in rechtvaardigheid in dit leven en het volgende gelooft. Jammer dat hij niet echt meedoet met deze presidentiële campagne… “Make America Sick Again” Hij heeft het hart op de juiste plaats, èn beter haar dan Trump!
Helaas te laat voor kaarten. Door dit mooie verslag heb ik het gevoel dat ik er ook echt bij ben geweest. Jarenlang de fanclub voor deze topartiest gehad. Mooie tijden :-)
In welke periode heb jij (tureluurs) de fanclub gehad en in welk land?
Ik en 3 anderen hadden de fanclub in een periode dat Alice Cooper een comeback maakte – Periode 1984-1989 –
En wij hebben Alice Cooper een aantal keer mogen interviewen en kregen talloze backstage pasjes waaronder zelfs twee fotopasjes voor de laatste 2 concerten van 1988 tournee.
Mooie show, alles super strak georganiseerd maar niet spontaan. Prettig klinkende ode aan verloren helden. Echter 45 minuten te laat beginnen zonder een verhaal en maar 95 minuten optreden voor mijn duur betaalde centjes. Dat was minder.
Hoezo te laat beginnen? Dus jij wist als enige niet dat de show pas om 20:45 uur zou beginnen? Op mijn klok was hij dus maar 1 minuutje te laat begonnen. En 95 minuten is inderdaad geen 3 uur zoals Springsteen, maar desondanks waren die 95 minuten mijn centen meer dan waard.
Heerlijk genoten van mijn jeugdidool. Voor mij was het spontaan genoeg. De muziek was goed, Alice goed bij stem en de show was een show zoals Alice past.
Hij begon niet 45 minuten te laat, want dit stond al een tijd eerder aangegeven op de site van 013.
Enorm genoten en volop meegezongen met de nummers. Ik kwam voor de show en de muziek, geen moment teleurgesteld. Ze hadden van mij de hele nacht mogen spelen. Ook de drummer is een topper, stal de show bij mij met zijn energie en gedraai met zijn sticks. De ode aan de doden was nieuw voor mij. Waren het persoonlijke vrienden van Alice? Hoe dan ook, daar ook van genoten. Kijk alweer uit naar de volgende toer.
Ben 58, en zag mijn jeugdheld voor het eerst live.
Een geweldige, strakke, en geluidstechnisch goede show !
Enorm genoten !
Fantastische show en ook ik (55) zag mijn jeugdheld voor het eerst live. Als ik dan toch een puntje van kritiek mag uiten: die tribute nummers hadden achterwege mogen blijven. Ik had liever nummers uit zijn eigen repertoire gehoord als Hello Hurray, Big Apple Dreaming, How You Gonna See Me Now, Hey Stoopid, Is It My Body of Bed Of Nails. Voor setlist zie http://www.setlist.fm/setlist/alice-cooper/2016/poppodium-013-tilburg-netherlands-43fe636f.html
Beste Harry, Alice is ook mijn jeugdheld en ik heb ‘m gelukkig al vaak mogen zien. Ik vond de ode aan de doden erg mooi en het waren allemaal “vrienden” van hem. En verder aan de How You Gonna See Me tijd wil Alice nooit meer herinnerd worden dus zal hij dit ook nooit live spelen.