Ze was jarenlang de favoriete vocalist van Burt Bacharach en Hal David, scoorde haar grootste hit dankzij Bee Gees en leerde haar nichtje Whitney Houston zingen. In Koninklijk Theater Carré kijkt Dionne Warwick terug op een imposante 58-jarige carrière. Lust For Life was erbij.
Het begin van de avond is op zijn zachtst gezegd zorgwekkend te noemen. Dionne Warwick komt het podium oplopen en begint een uitermate traag verhaal over wat we deze avond kunnen verwachten. Haar spraakstem is rauw en ze loopt niet al te kwiek meer. Beide heel logisch als je bijna 78 bent, maar of dat ook zulke goede ingrediënten zijn voor een geslaagd avondvullend optreden?
Zodra de zangeres haar monoloog inruilt voor het eerste nummer, blijken al onze zorgen volledig onterecht te zijn geweest. Want Warwick heeft nog steeds een strot die zo goud is als de trui die ze vanavond aanheeft. Tuurlijk hebben de jaren hun effect gehad op de stembanden, maar het gevoel en de techniek die tijdens het optreden naar voren komen, zijn van de hoogste klasse.
Meezingen
Maar wie toch liever zichzelf hoort dan Dionne Warwick, wordt ook op zijn wenken bediend: iedereen wordt de hele avond door de zangeres aangespoord om mee te zingen. Warwick geniet er ook zichtbaar van wanneer dit gebeurt en/of wanneer er een golf van herkenning door de zaal gaat als er weer een klassieker wordt ingezet. Haar oorspronkelijke versie van I Say A Little Prayer kan bijvoorbeeld op veel enthousiasme rekenen: met een ietwat andere timing dan de latere hitcover van Aretha Franklin is het voor sommigen even wennen, maar het wordt er niet minder mooi van. Drummer en zoon David Elliott blijkt bovendien een prima duetpartner tijdens deze vertolking.
Een andere duetpartner voegt zich aan het einde van de avond bij het gezelschap: kleindochter Cheyenne Elliott. Samen zingen ze onder meer het Whitney Houston-duet Love Will Find A Way en That’s What Friends Are For. Een leuke toevoeging aan de avond, maar de zangstijlen van Elliott en Warwick staan te ver van elkaar af om van een echt geslaagde combinatie te spreken.
Klassiekers en een dansje
Dionne Warwick speelt in twee uur tijd maar liefst 35 nummers, grotendeels in medleyvorm. Dat heeft zo zijn voordelen: het optreden verveelt werkelijk geen seconde en niemand van de bezoekers zal zijn of haar favoriete liedje gemist hebben. Maar als dat liedje dan voorbijkwam, kon het ook zomaar heel snel weer afgelopen zijn. Walk On By leek meer een sprintje en ook This Girl’s In Love With You had best wat langer mogen duren. Het zijn kleine minpuntjes in een verder vlekkeloze setlist. Ook de Bacharach/David-filmmedley met songs die Warwick destijds zelf niet zong (“But I should have!”) is een leuke toevoeging dankzij klassiekers als Raindrops Keep Fallin’ On My Head en The Look Of Love
Een onverwacht hoogtepunt komt tijdens de vertolking van Brazil. Warwick, die bijna de hele avond op een kruk heeft gezeten, besluit op te staan en even met de heupen te wiegen. Dat inspireert een bezoeker om hetzelfde te doen, pal voor het podium. De security is hier minder van gecharmeerd en wil de man wegwerken, maar wordt vervolgens bijna met een microfoon om de oren geslagen: “Go away!” Het tekent Dionne Warwick: ze mag dan wel een ‘grande dame’ zijn en heeft ook geen probleem dat uit te stralen, maar uiteindelijk draait het voor haar maar om een ding: haar publiek.
Dionne Warwick in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
Gezien op woensdag 26 september 2018
Foto’s: Joke Schot
7 Reacties
Bovenstaande tekst is ook precies zoals wij dit optreden hebben ervaren. Kortom een geweldige avond gehad!
Prachtige recensie! Klopt van begin tot eind, wat een heerlijk mens is Dionne! Wij hebben van haar genoten!
The man from the public dancing with the Grand Lady was me!!! Fabulous unforgettable evening!! & thank you Miss Warwick for asking the security to ‘Go Away!’
Gelukkig was de entreeprijs van 59 euro een troost ten opzichte van het concert van Dionne Warwick. Het niveau van deze als uitermate professioneel en virtuoos staande zangeres kwam op geen enkel moment naar boven. Het is natuurlijk begrijpelijk gelet op de jaren die haar stembanden hebben moeten doorstaan. Maar er moet een reden zijn die dergelijke optredens noodzakelijk maakt. De verwachting dat haar bekende songs voorbij zouden komen werd bevredigd, maar dan luister ik liever naar het originele vinyl. Het was dan ook niet verwonderlijk dat het publiek werd gevraagd om mee te zingen. De finesse van haar techniek is weg. Geen discussie mogelijk. Een recensent die dit niet ziet zal ongetwijfeld van een jongere generatie zijn. De fans waren echter hondstrouw. Dat werd al duidelijk toen Dionne na een of ander onaangekondigd voorprogramma het podium opkomend een daverend staand applaus kreeg. Ze kon gelijk weer naar huis zei ze daarop… En dat maakte meteen de sfeer die bijdroeg aan het slagen van de avond. Maar met het inzetten van het tweede deel zakte het in. De introductie van Cheyenne maakte dat het een kermisklant-achtige sfeer kreeg. Mijn tenen stonden in ieder geval krom en ik kon al een tijdje mijn handen niet meer op elkaar krijgen. Ik herinner mij nog een concert van Jose Feliciano in de oude Schouwburg in Rotterdam waar hij van zijn platenmaatschappij zijn nieuwste album moest promoten. Het publiek dat zijn Lennon en McCartney repertoire verwachtte hield de handen over de oren en sommigen verlieten tijdens Hendrix’s Purple Haze demonstratief de zaal. Dat was dit keer in Carré niet nodig bij Dionne, maar het had gekund. Blijft het respect voor de prestatie die deze Grande Dame van de “R&B” neerzette. Als de basgitarist zijn volume daarbij wat had teruggeschroefd was het goed geweest.
Het was idd eerder teleurstellend, op geen enkel moment kon Dionne ‘uithalen’ met haar stem zoals verwacht, gehoopt…
Dan maar haar zoon en kleindochter ‘to the rescue’, typisch Amerikaans, beetje goedkoop dus..
Had heel veel van dit concert verwacht, maar helaas op mijn honger blijven zitten ondanks een blik vol Burt Bacharach-hits dat werd opengetrokken…
Het was de eerste keer Carré voor mij, sterk onder de indruk van de charme van de zaal zelf, jammer genoeg niet vd artieste vd avond..
Mensen die (té) nostalgisch leven, komen dikwijls bedrogen uit…helaas..
Dionne was en is fantastisch. Klasse
.
Ik was niet bij het concert maar heb wel filmpjes gezien en ook veel andere opnames van Dionne van die periode; 2017, 2018, 2019 en ze klinkt normaal echt beter dan in Amsterdam. Maar goed, op die leeftijd zal je waarschijnlijk wel sneller iets oplopen dan wanneer je jonger bent. Dat ze live goed is, hoeft ze niet meer te bewijzen, maar deze avond was ze wat ziekjes denk ik.