Met het sterke vierde album The Weight Of Your Love heeft Editors zichzelf weer hervonden. De Britse band voert er momenteel zelfs de albumcharts mee aan, dus Tom Smith en zijn mannen wachtte een hartelijk welkom in Amsterdam. Editors bevestigde met een explosieve show wederom zijn sterke livereputatie, hoewel de trouwere bezoekers ze wel eens beter uit de verf hebben zien komen.
De avond begint rustig als de openingssong Sugar langzaam warm draait in de Gashouder. Zodra de synthesizers erin klappen, geven we ons met een glimlach over aan het vertrouwde bombast. Deze band dankt zijn succes immers niet alleen aan sterke albums. Vooral met de veelvuldige en steevast overrompelende shows, die de beklemming van Joy Division combineren met de uitgelatenheid van U2, hebben deze Britten zichzelf sinds de postpunk-revival altijd op de radar gehouden. En zoals dat gaat met jonge acts die hun bestaansrecht inmiddels hebben bewezen, bestaat het publiek dan ook lang niet meer alleen uit jongeren. De uitverkochte Gashouder is een fijne dwarsdoorsnede van jongere en oudere muziekliefhebbers.
“We’re number one!,” roept Tom Smith na deze introductie. Dat mag hij best zeggen, want The Weight Of Your Love heeft inderdaad inmiddels de top van de Nederlandse charts bereikt. “We hebben nog nooit een nummer 1-album buiten het Verenigd Koninkrijk gehad, dus dank daarvoor.” De band heeft het publiek dan ook duidelijk aan zijn zijde. Elke hit wordt bij de eerste noten met luid gejuich ontvangen en zeker wanneer de meer dansbare nummers van het derde album voorbijkomen, transformeert het concert moeiteloos in een echt feestje. Het is trouwens opvallend hoe lang de lijst met klassieke livesongs is die deze band in relatief korte tijd heeft vergaard.
Te intiem?
Maar terwijl de vele hits zich bijna als een aaneenschakeling van hoogtepunten opvolgen, zal bij de de vaste Editors-fan toch enige twijfel ontstaan. Er mist een zekere bezieling bij de muzikanten, die zichzelf in eerdere shows op meer overtuigingskracht lieten betrappen. Smith is helder bij stem, maar wekt soms meer de indruk dat hij op routine zingt dan dat hij zijn hart binnenstebuiten wil keren. Of zou het de matige akoestiek van de Gashouder zijn? Veel teksten van Smith zijn achterin nauwelijks verstaanbaar. De vrij kleine hal is een van de intiemere settings waar Editors tot zover stonden, maar deze band is niet gemaakt voor intimiteit. Deze synths en gitaarriffs zijn bedoeld zijn om door een zo groot mogelijk stadion te galmen.
De eerste akoestische toegift (Nothing, door Tom solo op gitaar), valt dan ook compleet in het water. Een vreemde keuze, want juist de zorgvuldige opbouw van de setlist is een van de sterkere punten van de avond. De meer experimentele en dansbare elektrorocksongs van het derde album In This Light And On This Evening vallen hier achterin de setlist volledig op hun plek. Nadat de vertrouwde rocksound het publiek warm heeft gedraaid, mogen deze veel explosievere songs het publiek opzwepen tot een dansende massa. Daarmee zijn alle ingrediënten voor grandioos optreden aanwezig, maar de uitvoering ervan was niet de meest overtuigende die Editors ooit heeft laten zien. Zou dat zijn omdat de jongens hier toch al op de eerste plek staan?
Gezien op maandag 8 juli 2013 in Gashouder, Amsterdam
Foto’s: Luuk Denekamp
0 Reacties