Weinig metalbands maakten de afgelopen jaren meer tongen los dan Ghost. De groep mag er dan afschrikwekkend duivels uitzien, de muziek was – ondanks de satanische en occulte teksten – fris en catchy en al snel bleken de concerten ook niet te versmaden. Maar afgelopen week leek er zand in de machine te komen. Wat is daarvan te merken in AFAS Live?
Het was me het weekje wel voor Ghost. Niet alleen werd de kopman van de band aangeklaagd door vier voormalige leden, ook lag ineens de identiteit (die overigens al een tijdje publiek geheim was) van frontman Papa Emeritus III op straat toen deze in de motivatie voor de rechtsgang bekendgemaakt werd. Niet echt lekker voor een groep die een flink deel van zijn cultstatus haalt uit het zorgvuldig opgebouwde imago van een groep demonische muzikanten (de Nameless Ghouls), aangevoerd door een antipaus from hell – en dat allemaal dus anoniem.
Maar de antipapa is dus ontmaskerd als de Zweedse Tobias Forge en de muzikanten die hij tegenwoordig mee op tour heeft zijn huurlingen, zo liet voormalig gitarist Simon Söderberg deze week in een statement weten. Verder meldde hij dat de vroegere bandleden nog heel veel geld krijgen en dat dingen natuurlijk allemaal niet zo eerlijk zijn gegaan in het verleden. Dat zou zomaar een flinke stok tussen de spaken van de Ghost-machine, die momenteel het vasteland van Europa heeft bereikt en vanavond AFAS Live aandoet, kunnen zijn. Is dit het punt waarop Ghost zijn magie verliest?
Cirque du Soleil
Want de band heeft wel een beetje magie nodig. Naar Ghost gaan is namelijk niet hetzelfde als een willekeurige andere act op een donderdagavond live zien. Je kunt het een beetje vergelijken met een bezoek aan Cirque du Soleil. Daar ga je naartoe voor een fabelachtige show: goed uitgedacht, fantastisch aangekleed, minutieus geregisseerd en weinig ruimte voor spontaniteit, maar dat laatste hoeft ook niet. Als een circusacrobaat struikelt, is dat immers misschien even grappig, maar daarna is het toch vooral heel knullig.
Bij deze show van Ghost in Amsterdam wordt dan ook niets aan het toeval overgelaten. Het begint al met de in hetzelfde thema geschminkte roadies die op het podium bijna ceremonieel de doeken van het opgebouwde instrumentarium trekken en de kerkelijke muziek waarmee het tafereel gepaard gaat. En als de band begint met Square Hammer van de meest recente ep Popestar, de Nameless Ghouls het tot een satanische kerk omgetoverde podium betreden en Papa Emeritus III met tabberd en mijter opkomt, is meteen duidelijk dat we hier te maken hebben met een show die je het beste kunt omschrijven als het metal-equivalent van een Britney Spears of Rihanna. Misschien wat minder over the top en ongetwijfeld minder duur, maar wel er helemaal op gericht de muziek een extra dimensie te geven.
Confetti
Dat gebeurt met rookkanonnen, vlammen, roze confetti, heel veel ingestudeerde poses en een bandje dat behoorlijk vaak met de muziek meeloopt. Toch een paar redenen bij elkaar waarvoor een cynicus (en daar lopen er in de metal nog aardig wat van rond) de messen zou gaan slijpen. Maar bij Ghost mag het allemaal. Waarom? Omdat de band zichzelf niet zo serieus neemt en de songs gewoon van een bijzonder hoog niveau zijn. De band weet als geen ander ijzersterke metalnummers in de traditie van Black Sabbath, Blue Öyster Cult en Thin Lizzy te voorzien van een bijna ABBA-achtige catchyness. En dus staat men te juichen bij de dubbele gitaarsolo in He Is, worden de woorden ‘Belial, Behemoth, Beelzebub’ vrolijk meegezongen bij Year Zero en staan er mensen op de trappen te dansen bij Ghuleh / Zombie Queen. Ghost heeft de uitzonderlijke kwaliteit songs te schrijven die niet alleen tot de metalverbeelding spreken, maar die je opa ook onbewust zou kunnen meefluiten.
De band vliegt door de relatief korte set (zo’n anderhalf uur) heen en weet alleen de spanning niet vast te houden wanneer Papa Emeritus III (inmiddels gestoken in een wat comfortabeler jasje) aan een nogal onsamenhangend monoloog begint. Het zijn de spaarzame momenten waarop je toch even op je horloge kijkt. Voor de rest is een optreden van Ghost een beleving. Zo strak gespeeld, zo goed uitgedacht… eigenlijk maakt het niet uit wie er nu wel of niet in de band speelt en wat zich op de achtergrond allemaal afspeelt: het is een concept vol te gekke muziek dat nog jarenlang meekan.
Ghost in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op donderdag 6 april 2017
Foto: Robin Looy
0 Reacties