Monster Magnet in TivoliVredenburg

Als je naar een onbewoond eiland vertrekt en je mag niks anders dan vier albums van Monster Magnet meenemen, is de kans groot dat je kiest voor Superjudge, Dopes To Infinity, Powertrip en God Says No. Deze vier platen staan dan ook centraal bij de meest recente tour van de band uit New Jersey. Of tournee: laten we het een viering noemen van een essentiële periode in de stonerrock. Lust For Life was bij de show in TivoliVredenburg en zag dat maar weinig moderne rockbands zo enthousiast hun eigen klassiekers kunnen brengen.

Waar de ene godfather van de de stonerrock deze maand eigenhandig de discografie van Iggy Pop een flinke boost gaf door nieuwe muziek met de iconische zanger op te nemen, staat de andere vanavond in TivoliVredenburg met een show rond zijn vier beste platen – die inmiddels uit de jaren negentig stammen. Ja, terwijl Queens Of The Stone Age-frontman en ex-Kyusss-gitarist Josh Homme meer bevlogen dan ooit met nieuw materiaal bezig lijkt te zijn, moet Dave Wyndorf het toch vooral van in het verleden behaalde successen hebben. Niet dat hij met zijn band Monster Magnet geen platen meer maakt, maar wie Monster Magnet zegt, zegt Dopes To Infinity (1995) en vooral Powertrip: het album waarmee de band in 1998 zichzelf naar de eredivisie van de rockmuziek speelde. Samen met de platen Superjudge (1993) en God Says No (2001) vormen deze langspelers het zogenaamde A&M-vierluik, en de successen die bij dit platenlabel werden gevierd zouden erna niet meer worden overtroffen. En het concert vanavond staat helemaal in het teken van dit kwartet.

Drank en drugs
Dat Dave Wyndorf niet dezelfde status buiten de stonerrock heeft als de eerder genoemde Homme, heeft vooral te maken met Wyndorf zelf. Drank, drugs… Ronnie Flex en Lil’ Kleine schreven er hun grootste hit over, maar zij waren nog niet eens geboren toen de in New Jersey geboren zanger dat leven leidde. Kyuss en Monster Magnet mogen beide misschien gezien worden als de grondleggers van het stonerrock-genre, de naam lijkt ontsproten aan de hallucinerende strapatsen van Wyndorf. In 2006 werden drugs de zanger bijna fataal, toen hij per ongeluk een overdosis nam. Sindsdien schijnt hij sober door het leven te gaan, al zeggen natuurlijk bijna alle muzikanten met een hardnekkig drugsverleden dat – of het nou waar is of niet.

Afgekickt of niet, wat wel opviel was dat Wyndorf de afgelopen jaren met zichtbaar veel plezier op het podium stond. Mijn hemel, wat had hij er vaak zin in. En dat hij een paar kilo was aangekomen, leek zijn stem ook ten goede te komen. Zo zagen we hem bijvoorbeeld twee keer in topvorm op Speedfest staan, toevallig ook met een ode aan een specifieke plaat (respectievelijk Dopes To Infinity en Spine Of God). Je zou haast gaan denken dat de frontman zelf ook gelukkiger wordt van zijn oude songs.

In de Ronda-zaal van TivoliVredenburg wordt dat idee alleen maar meer bevestigd. Het is als Ranomi Kromowijojo die tijdens een van haar gouden Olympische races van haar startblok af duikt: geen fractie van een seconde te laat en er vol in. Met Chop Circle en Powertrip legt Monster Magnet meteen het speelveld van de avond bloot: dit wordt een enorme trip down memory lane en wee je gebeente als je niet meedoet, want Wyndorf, die tegenwoordig een beetje lijkt op een David Lynch-achtige versie van Dave Grohl, trekt je hoogstpersoonlijk uit elkaar. Hij ziet er overigens goed uit. Oké, hij is niet meer de magere lat die hij ooit was, maar we worden allemaal ouder en daarbij: zijn stem lijkt alleen maar aan kracht te hebben gewonnen.

De glimlach
De songs zitten er ook goed in – niet vreemd overigens, want de setlist staat deze hele tour van tevoren zo goed als vast. Maar Monster Magnet speelt niet op de automatische piloot, of althans: Wyndorf niet. Die staat met een glimlach van oor tot oor op het podium alsof hij eigenhandig vanavond het licht komt brengen. En eerlijk is eerlijk: dat geloof je op een gegeven moment ook nog. Monster Magnet is een levend wezen dat stiekem gedreven wordt door hydraulica: strak als de neten, maar met een menselijk gezicht. En dan is er ineens die vonk, het moment dat iedereen in de uitstekend gevulde Ronda om is: het van Superjudge afkomstige Dinosaur Vacuum in een geweldige versie. Vanaf dan is Monster Magnet bezig met een zegetocht. Het pompende Tractor, de titeltrack van Dopes To Infinity en Space Lord, waardoor TivoliVredenburg ineens door het massaal meegezongen ‘space lord motherfucker’ met een knipoog zijn onschuld verliest: het is allemaal raak. Als Wyndorf en de zijnen tijdens de toegift nog iets van Céline Dion hadden gecoverd, had iedereen waarschijnlijk nog de handen op elkaar kapot geslagen.

Je kunt er heel veel van vinden: bands die teruggrijpen op oude successen en daarmee nog maar eens langs de mondiale podia trekken. Zakken vullen, wordt dan al snel geroepen. Maar dat lijkt geenszins de motivatie van Dave Wyndorf en Monster Magnet. Een blik op die uitgesproken glimlach van de beste man en je weet: hij geniet hier zelf net zo van als wij. En ook niet onbelangrijk: hij kan het nog. Nee, die titel van godfather staat de zanger nog prima.

Monster Magnet in TivoliVredenburg
Gezien op vrijdag 25 maart 2016