Op de datum 10-10-10 gaf a-ha een afscheidsconcert in Nederland. Gisteravond kwam de succesvolle popband uit Noorwegen echter terug naar de Heineken Music Hall, want zowel band als publiek lijken gewoonweg geen afscheid van elkaar te kunnen nemen. Met een rij ballads, obscuurder werk en uiteraard de grote jaren ’80-hits gaf a-ha de fans in een stampvolle zaal nog maar eens een nostalgische trip down memory lane. Zou dit dan hun laatste Nederlandse show geweest zijn?
Voor a-ha het podium zal gaan betreden is er nog een optreden van Moke. Een band die het goed doet bij dertigers en veertigers, maar voor de gemiddelde a-ha-fan een tandje te hard zal zijn. Toch staan de liedjes van Moke als een huis en is het zeker geen verkeerd optreden. Iets aan de lange kant misschien. Ze gaan in ieder geval al weer heel wat jaren mee en onder andere Last Chance en Here Comes The Summer blijven pakkende songs. Het zal toch ook voor een groot deel van de bezoekers een aangename verrassing geweest zijn.
De tribune was al snel volgestroomd, maar de vloer met staand publiek is vlak voor a-ha begint ook stampvol geworden. Uiteraard zijn er veel dertigers en veertigers, opvallend vaak gekleed in nette gestreepte overhemden. Op een donderdagavond komen veel bezoekers wellicht meteen door uit hun werk. Toch zie je hier en daar ook een trotse fan in een zwart a-ha T-shirt lopen. Er zijn ook redelijk wat jongere mensen te bespeuren die Take On Me of een andere hit wellicht eerder van YouTube kennen dan van de televisie.
Kruit verschoten
A-ha opent de set sterk met I’ve Been Losing You en het wat Duran Duran-achtige Crywolf. Opvallend zijn de duistere visuals op de achtergrond, die zo gebruikt kunnen worden door hun collega-muzikanten uit Noorwegen die zich bezig houden met zwaardere metalen. Move To Memphis laat horen hoe goed de band eigenlijk kan spelen: de gitarist en bassist jammen kort in het instrumentale intermezzo. Stay On These Roads en cover Crying In The Rain zijn mooie ballads, maar dan heeft de band behoorlijk wat kruit verschoten. De grote hits zitten aan het eind en het middengedeelte verloopt zodoende ietwat stroef.
Ook hoor je aan de gesprekken om je heen dat de aandacht ietwat verslapt en sommige fans ze wat op de automatische piloot vinden spelen. Dat sluipt er natuurlijk in, na zoveel jaar optreden en met een grote tour waarbij je steeds nagenoeg dezelfde setlist afwerkt. Maar het is vooral de wat introverte, steriele performance van de band. Het is nooit een groep geweest van grote gebaren, Bono-speeches en rondrennen over het podium. De liedjes moeten hun werk doen. Na het fraaie, bijna Coldplay- of Saybia-achtige Lifelines zakt de boel wat in en keert het echte gevoel pas weer terug bij de mooiste a-ha song, genaamd Hunting High And Low.
Het publiek zingt het prachtig mee en ook a-ha’s zanger Morten Harket – voorzichtig bij de hoge noten, maar goed bij stem vanavond – zie je opklaren, dit is een moment van publieksparticipatie waar hij altijd van zal genieten. En de toegiften zijn van grote klasse: The Sun Always Shines On TV, het bloedmooie nieuwe nummer Under The Makeup, Bond-song The Living Daylights en uiteraard slotfeest Take On Me. Het is een uitstekend einde en de band geniet van de reactie uit de zaal op deze kneiters van hits. Misschien is het beter voor de spanningsboog om The Sun Always Shines On TV eerder in de set te brengen, maar nu vormen al die hits op een rij wel voor een daverende climax. Zo te zien en horen hebben de heren van a-ha nog wel zin in een volgende tour, maar ondanks prima nieuwe songs zullen de oude klassiekers altijd steunpilaren blijven voor deze soms wat afstandelijke podiumact.
A-ha in de Heineken Music Hall
Gezien op donderdag 31 maart 2016
Foto’s: Cristel Brouwer
5 Reacties
Coldplay achtig.. Tja A-ha was de grote inspiratie van Chris Martin dus haha
Jammer geen ruim om te kunnen dansen…Het was een zeer mooie prestatie en zeker niet “steriel” ! Een ja,Morten kan zoals een engel zingen-laat Bono &co uit dit magische avond!
Mooie review en leuk dat er door lfl ook positieve aandacht wordt gegeven aan a-ha, nadat de band in een recente editie van het magazine nog werd afgedaan als ‘lichtgewicht bandje’.
Wij hebben genoten van het concert, uitstekende muzikanten, prima zang, enkele zeer goede songs en prachtige visuele beelden, kortom een top avond!
Ik heb ze zo’n 4x gezien en vond dit het beste concert!
Dit was het beste concert van a-ha dat ik heb gezien…Soms vind ik het jammer dat ik niet in Duitsland woon want daar zijn ze veel grootser(en terecht naar mijn idee). de visuele beelden inderdaad prachtig bijvoorbeeld de wolf op de achtergrond bij cry wolf of de poppetjes die viool speelden bij the sun always shines on t.v. Morten was echt goed bij stem, de andere muziekanten erg goed en ook de complimenten voor de zangeres. Extra leuk vond ik dat Pal en Magne ook ieder een nummer zongen en lieten zien dat ze dit ook best aardig kunnen. Kortom een top avond en als ze terug komen zal ik er zeker ook weer zijn….