De Rotterdamse Ahoy is de laatste jaren een vaste thuisbasis van Bryan Adams. Na een akoestische show in De Doelen en het afblazen van het Royal Beach Concert, was het nu na bijna vier jaar wel weer tijd dat de Canadese rocker weer ‘thuis’ kwam. Gisteravond werden Bryan Adams en zijn vaste bandleden als helden onthaald en kreeg het publiek waar het voor kwam: heel veel hits en grote schermen waarop de passie, de werklust en het plezier van de muzikanten voor iedereen zichtbaar is.
Met Heather Nova als voorprogramma is het bepaald geen straf om ruim op tijd te zijn voor de hoofdact. De zangeres, die bij het grote publiek vooral bekend is van London Rain, speelt bij vlagen lekker rockend met haar band en geeft aan deze flinke mensenmassa een voorproefje van wat bezoekers ook tijdens haar eigen aanstaande shows in Hengelo, Breda en Amsterdam kunnen verwachten. De scheurende gitaarsolo, die invalt na de zangkunsten van Heather Nova in de climax van het liedje All I Need, vormt het indrukwekkende hoogtepunt van de uiteraard korte, maar zeer professioneel uitgevoerde set.
Tweets
Het zeer gemengde publiek vermaakt zich tijdens het wachten op Bryan Adams met het lezen en plaatsen van tweets die op het grote scherm bij het podium te zien zijn. Gelachen wordt er om iemand die opmerkt dat Fred Rutten de toiletten van Ahoy tegenwoordig schoonmaakt en een ander vindt dat het publiek voornamelijk uit mensen met een midlife crisis bestaat. Dat valt reuze mee, want een Bryan Adams show is na een blik door de zaal een muzikaal avondje uit voor het hele gezin. Maar het zijn inderdaad wel opvallend veel dertigers en veertigers die een staanplaats hebben aangeschaft en niet veel later staan te springen op 18 Til I Die en de regel “Those were the best days of my life” scanderen tijdens Summer Of ’69.
Verrassend begin
Bryan Adams maakte zijn beste albums (Cuts Like A Knife, Reckless, Into The Fire) in de jaren tachtig, scoorde daarna steeds grote hits met ‘volgens het boekje’ opgebouwde ballads (Everything I Do, I Do It For You) en radiovriendelijke rock (Cloud Number Nine). Muziekjournalisten die een artiest toetsen op vernieuwing en spanning hebben genoeg stof om Bryan Adams flink te bekritiseren. Toch kun je een man die zo gepassioneerd op het podium staat en nog geweldig kan zingen moeilijk afkraken. De show begint zelfs verrassend met House Arrest en even later komt ‘oudje’ Hearts On Fire voorbij. Wat minder bekende songs bij het grote publiek, maar tijdens de huidige tour van Bryan Adams gelukkig weer van stal gehaald.
Eeuwige jeugd
Tijdens het vorige Ahoy-concert werd twee keer uitgeweken naar een klein podium achterin de zaal om ook de mensen daar te verrassen en bij de show te betrekken. Vandaag ligt de nadruk veel meer op de muziek, waardoor er ruimte is voor meer en andere liedjes. Bryan Adams doet het nu ook fysiek iets rustiger aan, hij rent niet meer zo veel over het podium of door de zaal. Met een gigantisch videoscherm en twee kleinere aan de zijkanten krijgt iedereen immers de volledige show uitstekend mee. Je ziet daardoor wel dat de heren in de tussentijd weer wat rimpels, buikvet en kale plekken rijker zijn, maar dat ongelooflijke arsenaal aan gepassioneerd uitgevoerde knallers als Run To You, Cuts Like A Knife en Kids Wanna Rock houdt deze werklustige en geroutineerde muzikanten eeuwig jong.
Kroeg-gevoel
Er zijn weinig artiesten waarbij je ruim twee uur lang het ene moment met een biertje in de hand kunt meebrullen en het gevoel krijgt alsof je in de kroeg staat, maar waarbij je tijdens het volgende nummer mensen hun geliefde innig ziet omhelzen bij Heaven, Have You Ever Really Loved A Woman? of Please Forgive Me. En dan is er nog het muzikale vakmanschap van drummer Mickey Curry die de afwas uit het evenementencomplex gebruikt voor een demonstratie van zijn percussievaardigheden. Fenomenaal, net als de wilde serie gitaarsolo’s van de charismatische gitaargod Keith Scott gedurende It’s Only Love. Qua uiterlijk begint deze ooit langharige gitarist eigenlijk steeds meer op Keith Richards te lijken.
Lichtjes
Ook Bryan Adams maakt indruk als ervaren vakman op het podium van een grote arena, maar ook als mens door vele emoties in één show te verwerken. Tijdens het traditionele uitkiezen van een vrijwilligster voor het duet When You’re Gone laat hij zich van zijn grappigste kant zien. “I don’t want you on stage, I want you backstage”, roept hij naar een gewillige dame. Maar diezelfde Adams sluit de avond stemmig af met het aan een onlangs overleden Nederlandse fan opgedragen All For Love waarbij de Ahoy in een zee van lichtjes verandert. Een memorabel eerbetoon als slot van een ijzersterk optreden, waarmee Bryan Adams ook deze thuiswedstrijd in Rotterdam weer winnend afsloot.
Gezien op 19 maart 2012 in Ahoy, Rotterdam
Foto: Cristel Brouwer
0 Reacties