Queens Of The Stone Age in de Ziggo Dome

Een uitverkochte Ziggo Dome: die hadden Josh Homme en zijn Queens Of The Stone Age nog niet gehad in de vele jaren dat ze in Nederland komen. Met een set vol nieuw werk van de meest recente plaat Villains, maar ook genoeg oude knallers, liet de frontman zien dat hij na bijna 25 jaar rondtoeren volwassen is geworden.

Nederland is zijn tweede thuis, vertelt Josh Homme halverwege het optreden van zijn Queens Of The Stone Age in de Ziggo Dome. Hij komt hier ook al zo lang: 24 jaar geleden was hij voor het eerst in Amsterdam met zijn vroegere band Kyuss en raakte hij onder de indruk van de Nederlandse mentaliteit, zo houdt hij de stijf uitverkochte zaal voor. Dat schept een band.

Je zou het bijna vergeten, maar Homme begon met Kyuss rond de tijd waarin groepen als Pearl Jam, The Smashing Pumpkins en Nirvana opkwamen. Het grote verschil met die namen: de Californische desertrockers waren bijna tien jaar jonger dan de rest. Sterker nog, toen Kyuss stopte en Homme met al een heel muzikantenleven achter zich Queens Of The Stone Age oprichtte, was hij pas 23 jaar oud. En wat heeft een jonge muzikant met ervaring en een goed gevulde portemonnee? Complete artistieke vrijheid. Queens Of The Stone Age lijkt altijd gebouwd te zijn op dat fundamentele principe. Weinig bands die vanaf plaat één zo’n eigen excentrieke stijl hebben als de groep rond Homme. Zanderige gitaarriffs, hoekige melodieën, monsterlijke drumpartijen en bij tijd en wijle gefreak op de vierkante centimeter: eigenzinnig, stoer, sexy en nonchalant frivool tegelijk.

Obstinaat
Een ander gevolg van het muzikantenleven en geld dat bij de plinten naar boven spuit: het houdt je jong – en misschien ook een beetje obstinaat. Homme staat erom bekend dat hij op het podium nogal eens verbaal uithaalt als hij iets in de zaal ziet wat hem niet aanstaat. En van een drankje houdt hij ook wel, getuige zijn humeur deze zondag. Met een sigaret in de mond en een glas in de hand dirigeert hij de rest van de band naar een meer ingetogen spel, zodat hij aan de solo in Make It Wit Chu kan beginnen. De leden bevinden zich tussen lichtpalen die op een flexibele voet staan en af en toe trappen of beuken ze ertegenaan, alsof het boksballen zijn: lekker baldadig.

Jong gebleven of niet, er veranderde muzikaal de afgelopen jaren wel wat bij Queens Of The Stone Age. De albums …Like Clockwork (2103) en het eerder dit jaar verschenen Villains waren wat meer gepolijst dan het voorgaande werk, met minder ruimte voor gitaargefreak en meer voor de stem van Homme. Het heeft zijn uitwerking op het concert, want de helft van de gespeelde songs komt van deze platen. Niet dat dit een probleem is, want het publiek lijkt recente songs als My God Is The Sun, Smooth Sailing, The Way You Used To Do en The Evil Has Landed inmiddels net zo omarmd te hebben als klassiekers als No One Knows, Little Sister en Go With The Flow. Daarbij vergeet de band zijn verleden ook niet, want alle albums komen aan bod en dat levert fanfavorieten als Avon en Turnin’ On The Screw op.

Bezeten
Het is opvallend hoe ontzettend natuurlijk alle songs, oud en nieuw, in elkaar overlopen. Dat laat zien dat Queens Of The Stone Age misschien wat andere accenten legt, maar nog steeds zijn eigen koers vaart. En ook al verloopt zeker niet alles perfect in de Ziggo Dome (het geluid is qua zang niet altijd even goed, niet iedere gitaarsolo is even vast), de band speelt vanavond vreselijk strak en als een bezetene. Dat komt zeker ook door de muzikanten die Homme inmiddels om zich heen heeft verzameld. Geen enkel lid is er vanaf het eerste uur bij – gitarist Troy Van Leeuwen is inmiddels de langst dienende en kwam er voor Songs For The Deaf in 2002 bij – maar de band lijkt wel een machine waarmee Homme kan excelleren. Hij is de onbetwiste kopman: iedereen speelt in dienst van hem.

Groei
En daaruit blijkt dat de band gegroeid is. Homme is inmiddels 44 jaar oud en vooral de laatste jaren maakte hij een en ander mee. Hij kreeg een hartstilstand op de operatietafel (het album …Like Clockwork werd er deels op gebaseerd), moest oude vrienden uit zijn band zetten en maakte als (overigens niet aanwezige) drummer van Eagles Of Death Metal van dichtbij de aanslag in de Bataclan in Parijs mee. Aan de andere kant stichtte hij een gezin, koos hij voor muzikanten die snappen welke kant hij op wil, werkte hij samen met mensen binnen zijn muzikale comfortzone (Iggy Pop, Dave Grohl) en daarbuiten (Lady Gaga, Mark Ronson) en omarmde hij zijn stem, zodat hij ook vanavond met gemak door een intieme song als Villains Of Circumstance heen croont. Hij is zelfs geëngageerd, zo laten de song Domesticated Animals en zijn praatje voor Go With The Flow horen. “Sometimes I’d pretend I didn’t care, because I thought it was cool. But it wasn’t”, zo bekent hij zelfbewust.

Er zijn voldoende muzikanten die na bijna 25 jaar de wereld over toeren en platen opnemen het kunstje wel kennen en daar gewoon lekker mee doorgaan. Dat soort muzikanten heten dan opeens oud te zijn. Zover is Josh Homme nog lang niet, zo laat hij met zijn band in de Ziggo Dome zien. Homme wordt nu pas volwassen, en omarmt dat met alle kracht die hij heeft.

Queens Of The Stone Age in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op zondag 12 november 2017
Foto’s: Tineke Klamer