De grootste stadion-indieband ter wereld: het lijkt een contradictio in terminis, maar hij is toch van toepassing op The National. Het Amerikaanse kwintet brak in 2007 door met het vierde album Boxer en de populariteit wordt per release alleen maar groter. En dat terwijl het songmateriaal toch echt grotendeels melancholisch en introspectief is. I Am Easy To Find is in heel veel opzichten een typische National-plaat. De van emotie druipende brombeervocalen van Matt Berninger? Check! Poëtische, cryptische en vaak behoorlijk sippe teksten met hier en daar een kwinkslag? Aanwezig! Verslavende indierocksongs die langzaam maar zeker onder je huid kruipen? Jup! De grootste veranderingen: op zowat elk nummer is, naast Berningers bariton, een vrouwenstem te horen (o.a. ex-Bowie-bandlid Gail Ann Dorsey, Lisa Hannigan en Sharon Van Etten) en de subtiele elektronica die al zijn intrede deed op voorganger Sleep Well Beast (2017) heeft een iets grotere rol gekregen. De eerste keuze pakt prima uit, maar persoonlijk consumeer ik mijn National het liefst zonder bliepjes. Het zijn voor mij dan ook de pure, warme, donkere songs als Not In Kansas, Light Years en het titelnummer die I Am Easy To Find ‘redden’. Niet de beste The National-plaat, maar nog steeds bizar goed.
0 Reacties