Twintig jaar geleden, op 2 juni 1999, leverden The Rolling Stones een legendarisch optreden af in het Groningse Stadspark. Een jaar later kwam Tina Turner nog opdraven, maar daarna bleef het qua grote, internationale artiesten stil in de stad. Voor de muziekliefhebber ging er dus lange tijd wel degelijk iets boven Groningen en daar moest verandering in komen. Daarom is het gloednieuwe festival Stadspark Live in het leven geroepen!
Nadat het al redelijk gevulde festivalterrein van een collectieve hartaanval is bekomen omdat presentator Bert Visscher iets te luid en onverwacht de dag opende, is het aan Daniël Lohues om voor de muzikale aftrap van de eerste editie Stadspark Live te zorgen. De Drent is lange tijd alleen in de theaters te zien geweest, maar een succesvolle clubtour eind 2018 maakt dat er deze zomer ook optredens op de festivalweides gepland zijn. Leuk, want Lohues heeft nog altijd voldoende rock in zijn donder, zo blijkt tijdens de goed uitgekiende set waarin ook de nodige Skik-klassiekers opduiken. Een perfecte opener!
Een wat vreemde eend op het affiche van Stadspark Live is Ronnie Flex. Ongetwijfeld uitgekozen om ook een jonger publiek aan te trekken, maar het voelt ergens toch wat misplaatst tussen de volwassen pop van de overige acts. Het moet echter gezegd: de rapper blijkt een uitstekende entertainer, ondanks het feit dat hij om half drie ’s middags optreden naar eigen zeggen wel erg vroeg vond. Zijn band Deuxperience speelt erg goed en de versie van BLØF’s Omarm is het eerste massale meezingmoment van de dag. Eigenlijk een perfect optreden, ware het niet dat de muziek echt niets voor ons is.
Om een of andere reden wilde de festivalorganisatie ook graag cabaret op het affiche hebben en dus mag Alex Ploeg een paar grappen komen vertellen. Nu is elders al vaker gebleken dat dit op het (hoofd)podium van een festival meestal slecht uitpakt: mensen luisteren met een biertje op het gras nu eenmaal slecht wanneer er iemand in de microfoon aan het praten is. Daarbij is Ploeg ook nog eens moeilijk te horen en zijn zijn ‘body shaming’-grapjes anno 2019 nodeloos gedateerd. Misser! Later op de dag heeft Arjen Lubach trouwens hetzelfde probleem, met het verschil dat zijn mini-versie van Zondag Met Lubach inclusief over-de-top openingsnummer wél grappig is.
Tussen de beide cabaretiers in wordt er gelukkig een heleboel goedgemaakt wanneer Tom Odell het podium betreedt. Hoewel de beste man van alle acts op Stadspark Live het minste aantal hits heeft om op terug te vallen, weet hij met zijn Elton John-achtige pop toch van begin tot eind de aandacht vast te houden. Niet in de laatste plaats door zijn charismatische voorkomen, overigens. En een dergelijk sterk uitgevoerde cover van Piano Man is op een festival natuurlijk niet minder dan een meesterzet.
Met de zon nog vol schijnend is er vervolgens niets prettiger dan een potje ska en reggae met The Specials. De band krijgt niet helemaal de aandacht die het verdient en dat lijkt frontman Terry Hall behoorlijk te storen, maar als achtergrondmuziek werkt het geheel uitstekend. Hoogtepunt: The Lunatics Have Taken Over The Asylum, dat ooit door Specials-afsplitsing Fun Boy Three werd opgenomen en eerder dit jaar op het album Encore een nieuw leven kreeg. Tegenvaller is daarentegen dat hits als Too Much Too Young en Ghost Town volledig ontbreken.
Anouk heeft genoeg bekende nummers om haar hele set mee te vullen en dat doet ze dan ook met verve. Opener Girl komt als een ware verrassing (want tien minuten te vroeg en niet aangekondigd door presentator Bert Visscher) maar dat lijkt vooral de ambitie van deze vakvrouw te onderstrepen om het publiek volledig te overdonderen. Dat lukt geweldig goed, ook wanneer er met Lost een meer dan indrukwekkend rustmomentje wordt ingebouwd. Anouk lijkt er bovendien echt van te genieten, getuige de glimlach die regelmatig van oor tot oor prijkt. En dat is bij het publiek niet minder.
Afsluiter van de dag is hoofdact Sting, waarbij we dankzij de met heropnames gevulde plaat My Songs al enigszins hoopten op veel hits. En die krijgen we: een uiterst nauwkeurig gebalanceerde set wisselt opzwepende nummers af met rustmomentjes, waarbij het aandeel The Police-songs opvallend groot is. Versies van bijvoorbeeld Message In A Bottle en Walking On A Moon zijn heerlijk trouw aan het origineel en eigenlijk geldt dat voor alles wat tijdens het anderhalf uur durende optreden wordt gespeeld. Sting haalt nog even herinneringen op aan een vroeg Police-optreden in Tweede Exloërmond (1977!) en het zal dan ook geen toeval zijn dat hij de cirkel rond maakt door af te sluiten met Next To You, openingsnummer van het debuutalbum van de band.
Stadspark Live is uiteindelijk volledig uitverkocht en werd duidelijk georganiseerd door een team met veel ervaring. Enige verbeterpunt is de vriendelijkheid van de security bij de ingang: overwicht kan je ook bereiken zonder je tegen alles en iedereen als arrogante machtswellusteling te gedragen; op sommige momenten was het echt stuitend en heeft het voor de nodige mensen een domper op het begin van hun festivaldag gezet. Verder niets dan lof, want alles is tot in de puntjes geregeld en aan niets is te merken dat dit pas de eerste editie van Stadspark Live is. Voldoende en gevarieerd eten, een mooi programma en nog geluk met de weersomstandigheden ook; wat wil een mens meer? Inmiddels is bekend dat er volgend jaar een tweede editie komt. Wij zijn er graag weer bij!
Stadspark Live
Gezien op zaterdag 22 juni 2019
Foto’s door Annika Hoogeveen
Meer over
0 Reacties