De bijna zeventigjarige Mark Knopfler zette zondagavond een sterke show neer in de Ziggo Dome. Hoewel er allerlei kleine randzaken op en aan te merken waren, luisterden de liedjes toch stuk voor stuk weg als prachtige luisterboekjes die de zaal betoveren.
Na een voor de traditioneel aanwezige mastercallers doen sobere aankondiging, verschijnt Mark Knopfler. De muzikant wordt tijdens deze tour ondersteund door een liefst tienkoppige band. Die aanwezigheid zorgt ervoor dat Knopflers stem bij Why Aye Man verdwijnt in al het geluid en de drukte achter hem. Hij is wel te horen, maar je moet er wel echt je moeite voor doen. Het geluid is verder overigens wel om een door ringetje te halen. Feilloos en haarscherp zijn alle instrumenten van het elftal er los uit te pikken. Het is alleen zo jammer dat die twaalfde – en niet bepaald onbelangrijke – factor achterblijft. Zo wordt Corned Beef City mede door een paar geweldige beurten op de piano van Jim Cox schitterend uitgevoerd, maar de tekst komt niet helemaal bij je binnen.
Spijtig
Het is daarom goed dat na twee nummers er een iets kalmere weg wordt ingeslagen met Sailing To Philadelphia en Romeo And Juliet, vergezeld van prachtige lichtchoreografie. Knopfler laat gelijk horen dat er technisch gezien niet zo veel mis is met zijn zangkunsten. Het is vooral de stemkracht die door de jaren heen wat ingeleverd heeft. Wat verder jammer is, is dat er andermaal voor gekozen is om stoelen te plaatsen op het vloergedeelte van de Ziggo Dome en het publiek daar te laten zitten. Met Once Upon A Time In The West en diverse andere zijn er genoeg nummers die zeer geschikt zijn om staand bij mee te deinen voor wie dat wil, maar die mogelijkheid is er nu niet. Tenminste niet zonder het zicht van degene achter je volledig te blokkeren. Het is dus op een zeer spijtige manier maar goed ook dat Dire Straits-knallers als Sultans of Swing niet in de setlist zijn opgenomen.
Dit concert mag dan deel uit maken van de Down The Road Wherever Tour, maar het is wachten tot het kleurrijk verlichte My Bacon Roll voordat we daar voor het eerst iets van te horen krijgen. Bovendien blijft het sowieso bij slechts twee nummers van het eind vorig jaar verschenen album. Zo zijn er stiekem allerlei kleine dingetjes aan te merken, maar gelukkig weinig over de kwaliteit van het concert zelf. De liedjes luisteren stuk voor stuk weg als korte verhalen, prachtige luisterboekjes, die de zaal stuk voor stuk betoveren. En na een ietwat lome start stijgt ook het energieniveau van de heren op het podium naarmate de show vordert.
Pensioen
Toch wordt Knopfler een keer uitgejoeld als hij in zijn eerste praatje zijn dagelijkse gedachten met de zaal deelt. ‘Ik blijf maar denken: zal ik met pensioen gaan?’ Een statement waar hij in dezelfde speech al op terugkomt. Meer applaus oogst hij als hij in een keer het woord ‘liften’ goed uitspreekt. Al is de kans groot dat hij de avond ervoor al op het woord geoefend heeft tijdens zijn show in het Antwerpse Sportpaleis. Sowieso oogt Knopfler zeer goed gemutst en praat hij veelvuldig, bevlogen en met ook de nodige humor. ‘We hebben opgeschreven hoeveel instrumenten we bespelen. Ik een. De band 48. Alleen niet allemaal even goed.’ Dat laatste praatje leidt een van de absolute hoogtepunten in. Knopfler blijft uiteraard zijn geliefde gitaar bespelen, maar voor Done With Bonaparte worden er ook wat minder traditionele instrumenten aangewend. Het folkrocknummer is totaal anders dan de rest van het concert, maar desalniettemin ontzettend fraai.
Vers bloed
Het wordt echter overtroffen door de geweldige saxofoonpassages van Graeme Blevins in Your Latest Trick. Ook On Every Street wordt voorzien van fraaie blaaskunsten, maar ditmaal door die van trompettist Tom Walsh. De twee jongste toevoegingen aan de band tonen zodoende aan waarom Knopfler ze erbij heeft gehaald. Het Latijns-Amerikaans uitstapje Postcards From Paraguay dat tussen de twee Dire Straits-klassiekers gespeeld wordt, is – hoewel sfeervol – iets minder geslaagd. Speedway At Nazareth is wat zijn solowerk betreft een stuk waardigere afsluiter van de reguliere set.
Wie de show tot dat moment wat tam vond, krijgt bij de encore een stevige goedmaker. Money For Nothing wordt met hard dreunende drumslagen opgestart (en uitgeleid), terwijl de inmiddels goed warmgedraaide stem van Knopfler minder moeite heeft om mee te komen. Na het immer prachtige Brothers In Arms, is het het instrumentele luisterboek Going Home: Theme From Local Hero dat de boel af mag sluiten. Voor deze keer dan. Want op deze manier hoeft Knopfler nog lang niet met pensioen.
Mark Knopfler in Ziggo Dome
Gezien op 23 juni 2019
Foto’s door Willie Kerkhof
27 Reacties
Correcte weergave van de muziek. Alleen de lichtshow vond ik juist soms minder. Het ene moment zat ik naar een soort zee aquarium te kijken en het andere moment een kerst tafereel. Maar idd het was in ruim 32 jaar zijn 6e concert in Nederland waar ik bij kon zijn en deze was absoluut 1 van zijn beste. Op naar nr 7. Het was echt genieten!
Geweldig concert. Denk een van de beste van Mark en zijn band. Hopelijk komt hij snel weer naar Nederland.super genoten.
Tegenvaller.
Blazers, trompet en sax buiten proporties hard en wild, niet passend bij de nummers van Mark.
Lichtshow?? Een wand met kleurenspots en wat volgspots.
Geen groot scherm waarop je de band en Mark zou kunnen zien.
Het meeste was ouder werk. Prachtig, daar verheug je je op. Maar het zat wel in een slechtpassend jasje.
Eindoordeel: jammer.
Bovenstaande recensie geeft het optreden precies weer zoals ik het beleefd heb met als minste nummer, sailing to… ook vond ik het zaalgeluid de eerste nummers niet naar behoren. Hoogtepunten waren voor mij matchstick man, speedway @ nazareth en postcards to ….
Ik zou geen tweede keer gaan
Prachtig concert. De muziek stond centraal, geen probleem dat er geen uitgebreide lichtshow was. Dat had die Mark helemaal niet nodig… Met ons drieën (vader, moeder en zoon van 15 jr. die zelf gitaar speelt) genoten van de geweldig mooie uitvoeringen. Your latest trick, Romeo and Juliet, Money for nothing en Brothers in arms waren voor ons de hoogtepunten van de show. Geluid in vak 212 was prima.
Volgens mij is meneer/mevrouw Janting naar een ander concert geweest dan wij gisteravond, of hij is totaal geen Mark Knopfler fan.
Het was een weerzien voor mij na 1992 in de Kuip in Rotterdam en dan “on every street” na 27 jaar weer zo weer te geven dat getuigd van klasse.
het geluid in vak 203 was goed, en inderdaad hij moest even opwarmen, maar ik heb heb genoten en zou het voor geen goud hebben willen missen.
Je kunt van allerlei aanmerkingen hebben. Dat valt allemaal in het niet bij de performance die Mark en de band neer zet! Nummers zijn gewoonweg een complete studio track met alle sounds op het juiste moment en in de juiste verhouding.
Ik vond het ontroerend goed samen met mijn dochter 20 jaar hebben we enorm genoten! (zoals deze: https://youtu.be/SoGr4S2bWPE)
Na het nummer Local Hero was het duidelijk dat mijn ‘All time favorite’ “Sultans of Swing” niet uitgevoerd werd.
Wat een fantastisch concert. Alleen sultans of swing niet gespeeld.
Daar ging ik juist voor.
Maar wel genoten hoor.
Het was een fantastische performance met een geweldig geluid. Jammer dat Mark’s virtuoze gitaarspel pas op op het eind naar voren kwam. Daarvoor ging hij op in de voortreffelijke band.
Nadeeltje: als je -zoals ik – in de ring t.o. het podium zat is heel prettig als er een camera met een groot scherm is.
Een zaal als Ziggo Dome zou daarvoor moeten zorgen
Ach, ook ene Gijsbert Kamer, onbeduidend en nietszeggend op elk podium, werkzaam bij de Volkskrant had een mening. Dat recht staat in onze Grondwet; je mag van alles roepen, het hoeft niet waar te zijn. Jammer dat zo iemand ook nog betaald krijgt voor die onzinnige uitingen.
Ik heb er lang op moeten wachten om de grote meester weer te kunnen horen. Ook op deze leeftijd blijft het een fenomeen. Wat een muzikaal virtuoos is deze man al 40 jaar.
Ik heb een geweldig concert gehad. Ook de band was ongelofelijk goed.
Mark Knopfler met Band en wel totaal inclusief The master himself 11 koppen. Deed mij direct denken aan The E-streetband, misschien niet zoveel koppen maar ook zo veelzijdig. Een live optreden is altijd cruciaal maar met Mark op de voorgrond, kan er weinig mis gaan, let wel weinig, de eerste 2 nummers kwam zijn zang niet naar voren, wat ook door hem naar het publiek werd erkend, met de woorden: Your kind, dat zegt genoeg. Na de eerste 2 nummers ging het los en wel op proffesioneler vlak, het gezeur wat de media meld en wat anderen zeggen in negatieve zin, zal mij wat, ik heb samen met mijn vrouw genoten en dat telt. Hij heeft mij het kippenvel gegeven wat weinig artiesten bij mij kunnen geven, maar nu ben ik ook een echte fan van Mark Knopfler. Mooi vond ik dat hij Your latest trick en Once upon a time in the west speelde, maar ook nagenoeg alle nummers net even iets anders weergeven, zo is Mark, geef een oud nummer een nieuw jasje en je geeft het verhaal net een andere wending, geniaal. Ik ga zeker nog weer heen als Mark weer komt.
Knopfler maakte zich er makkelijk vanaf. 17.000 kaarten = 1,25 miljoen euro. In Spanje kon hij het wel en speelde hij zelfs foutloos Telegraph Road, zie Youtube.
Zie https://www.youtube.com/watch?v=5LS7ZKn5TyQ
Ben zelf in Antwerpen geweest met videoschermen naast t podium.
Voor mij was het de 8 ste keer dat ik de grootmeester zag maar de eerste keer zonder the dire straits.
Het was een prachtig weerzien maar ik miste toch dire straits klassiekers als sultans of swing en zeker t beste nummer ooit, Telegraph road.
Kleine kanttekening bij de recensie…het woord liften is niet gevallen in België
Hij gaat gewoon door op zijn eigen manier en heeft opnieuw de weg naar mijn hart gevonden. Thank you Mark, thank you very very much.
Ben in Keulen geweest op 13 mei en op zondag 23 Juni in de Ziggo Dome. In Keulen viel het erg tegen, niet alleen de keuze van de muziek die gespeeld werd maar ook het geluid was matig. In de Ziggo was het geluid weer als vanouds maar de keuze van de muziek nog steeds teleurstellend. Zijn nieuwe album is echt super en daar speelt hij dan, m.i. , 2 mindere nummers van.
ik ben sinds 1978 fan en heb 1 optreden gemist(Pinkpop) maar hij mag doorgaan met super muziek maken maar ik stop met naar optredens gaan.
Wat mij vooral stoorde is dat hij overal dezelfde praatjes houdt. ‘I should retire’ en dat kerstverhaal. Op Youtube zie je dat hij dat bij elk concert doet en dus niet een herinnering ophaalt aan bijv. zijn band met Nederland. Hij is oud aan het worden, loopt stram, geen mimiek, je zou denken dat hij aan Parkinson lijdt. Ook omdat hij zich inspant voor dat doel. In mijn ogen was dit zijn afscheidstour en maakt hij dat later nog bekent.
Voor de 8767867896986e keer, Meneer Knopfler betaalt het salaris van de geluidsman, dus die zal echt wel gehoord willen worden. De keuze voor deze geluidsmix moet dus de goedkeuring van “de baas” wegdragen en blijkbaar was hij het er mee eens. Maar ja, blijft natuurlijk mateloos interessant tegenwoordig, over het geluid ouwehoeren.
Moderne recensie (herstel: een mening):
* Moet iets zeggen over het geluid. Check.
* Ben het niet eens met de setlist. Check.
* Oudere man zijn stem is minder geworden door de jaren heen. Check.
NEXT!!!
Beetje onzin dit. Het concert was ondermaats. Punt uit.
Je eerste drie woorden gaan over je verdere zinnen.
Wie een persoonlijke mening met Punt. Uit. besluit, speelt dictatortje. Best wel kansloos, eigenlijk.
Een heerlijk concert weer. Altijd weer geweldig hoe hij de nummers weer anders laat klinken. Bijna 70 maar zijn stem is nog nooit zo goed geweest.Mensen die denken dat ze naar een Dire Straits concert gaan, vergeet het maar. Hij speelt zijn eigen nummers en de oude songs zijn prachtig bewerkt. Hij kan nog jaren door en ook dan zal ik er weer bij zij. Groet Ronald ☀
Ook ik ben teleurgesteld. Niet alleen vanwege de geluidskwaliteit en de keuze van de nummers. Jammer, dat hij niet een paar jaar geleden op zijn hoogtepunt is gestopt. Je merkt de aftakeling op alle terreinen.
“The legend is still alive”
Als Motto “An Evening With Mark Knopfler” – en wat voor een avond! Wij hebben genoten. Prachtig te horen hoe verschillende epochen van Dire Straits tot het laatste Album in een schitterende “Dome” werden gespeeld. Voor bijna zeventig jaar, zong Mark echt geweldig. Uiteraard is de stem ietwat veranderd – maar niet minder goed. (in vergelijking met Madonna is Mark een Zanggenie!) De Saxofoon, de drums, de viool, de basgitaar, de “Dobro-vervanger” en uiteraard de Fender Stratocaster begeleidden het concert geweldig. Geen seconde spijt van het concert-bezoek gehad. En ook de band hielt dit concert voor één van de besten! Zie Guy Fletcher’s dagboek onder http://guyfletcher.co.uk/23rd-june-2019-amsterdam/
@Jarno, wil je nooit meer Knopfler met Madonna vergelijken a.u.b. Ik vond het concert echt niet in orde, ongeacht wat anderen er van zeggen.
Ik schrik. Als Guy Fletcher dit het beste vond, hoe erg is dan de rest geweest….
Ik was er twee keer bij in 1992 in de Kuip. Briljant.
Dit was de eerste keer dat ik Mark met band opnieuw zag. Teleurstelling. Een stortvloed aan wat mij betreft niemanddalletjes danwel slaapliedjes. Technisch heel prima uitgevoerd, daar niet van, maar op een paar meer uptempo hits na was het gewoon te saai. En dan Brothers in Arms… Oh wat deed dat pijn dat hij juist hier begon te improviseren op een niet opbouwende manier, terwijl dit nummer smeekt om minstens al die heerlijke noten te raken, niet extra weg te laten danwel om te buigen naar iets waardoor het onherkenbaar wordt. Ik blijf fan, maar zal niet snel een kaartje kopen als hij weer in de buurt is.
Mijn revanche op concertgebied heb ik gekregen dankzij de heren van Rammstein met hun spectaculaire show en snoeiharde geluid.
In de Kuip. Waar ik 25 geleden voor het laatst was, kijkend naar Mark en zijn kornuiten.