Zoals bij alle grote singer-songwriters (Bob Dylan, Leonard Cohen, Joni Mitchell) het geval is, worden ook songs van Van Morrison vaak gecoverd. Gewaagd, want doorgaans zong de Noord-Ierse muzikant zijn nummers zelf al perfect – niet voor niets is zijn bijnaam ‘Van The Man’! – en zijn nog altijd fabelachtig mooie stem kun je niet zomaar evenaren. Toch is het een klein aantal muzikanten gelukt een eigen draai aan Morrisons werk te geven, zonder dat het resultaat verbleekte bij het origineel. Lust For Life zet tien bijzondere covers op een rijtje!
Dusty Springfield – Tupelo Honey (Cameo, 1973)
Het titelnummer van Morrisons album Tupelo Honey (1971) blijft een van zijn allermooiste songs. Je moet dan ook wel van heel goeden huize komen om de soulvolle zang uit het origineel te evenaren. Dan ben je bij Dusty Springfield aan het goede adres, want twee jaar later nam zij een hartveroverende cover op voor haar album Cameo. De begeleiding is ook hier schitterend en Dusty’s stemgeluid klinkt zo zoet als… inderdaad!
Art Garfunkel – I Shall Sing (Angel Clare, 1973)
Een bijzonder nummer in deze lijst, want Van Morrison had I Shall Sing zelf nooit uitgebracht toen Art Garfunkel met zijn opgewekte versie kwam. De helft van Simon & Garfunkel nam het lied op voor zijn solodebuut Angel Clare en dat leverde hem een top 40-hit op. Hoe I Shall Sing met de stem van Van Morrison klinkt, weten we dankzij de heruitgave van zijn klassieker Moondance (1970), want de vroegste versie kwam tot stand tijdens de sessies voor die plaat.
Patti Smith – Gloria (Horses, 1975)
‘Jesus died for somebody’s sins but not mine’. Met die inmiddels legendarische woorden opent Patti Smith haar album Horses, in een nummer dat uitmondt in een woeste cover van Gloria. Die song nam Van Morrison medio jaren zestig op met zijn toenmalige band Them en behoort tot zijn meest tijdloze, vaakst gecoverde werk. Smiths versie verdient een plek in elke lijst met de beste albumopeners ooit gemaakt.
Bob Seger & The Silver Bullet Band – I’ve Been Working (‘Live’ Bullet, 1976)
De in 1974 verschenen live-dubbelaar It’s Too Late To Stop Now is nog altijd hét album dat laat horen hoe geweldig Van Morrison op een goede avond kon zijn. De set bevatte onder meer het funky I’ve Been Working in een uitstekende versie, maar de ultieme uitvoering van dat lied staat toch echt op naam van Bob Seger en zijn Silver Bullet Band. De Amerikaanse rocker nam de Morrison-cover al op voor zijn lp Back In ’72 (1973), maar het is niet heel toevallig de live-versie op ‘Live’ Bullet die alles overtreft.
The Waterboys – Sweet Thing (Fisherman’s Blues, 1988)
Het hypnotiserende Astral Weeks (1968) is zo’n perfecte plaat waar andere artiesten zich maar beter niet aan wagen. Toch bestaan er enkele covers die op z’n minst de originele songs eer aandoen. Zo is de versie van Sweet Thing een van de hoogtepunten op het Waterboys-album Fisherman’s Blues. Frontman Mike Scott wist deze Morrison-klassieker hier heel knap te verweven met Blackbird van The Beatles.
Jeff Buckley – The Way Young Lovers Do (Live At Sin-é, 1993)
Een van die andere zeldzaam geslaagde Astral Weeks-covers is een buitengewoon intense live-versie die Jeff Buckley nog voor zijn debuutalbum Grace uitbracht. De ep Live At Sin-é verscheen eind 1993 en sloot af met een lang uitgesponnen interpretatie van The Way Young Lovers Do, waarin Buckley’s zang en zijn gitaar je tien minuten lang op het puntje van je stoel houden. Gaandeweg blijkt nog maar eens hoe ongelooflijk groot het bereik van de jong gestorven Amerikaanse zanger was.
John Mellencamp – Wild Night (Dance Naked, 1994)
We kunnen rustig stellen dat Van Morrison een grote invloed had op de heartlandrock, aangezien Bruce Springsteen, Bob Seger en Tom Petty songs van hem coverden. John Mellencamp had in 1994 zelfs een van zijn allergrootste hits met een Morrison-compositie, toen zijn aanstekelijke versie van Wild Night (een duet met Me’Shell Ndegeocello) verscheen. Vans eigen versie bereikte in 1971 ook al de Amerikaanse top 30, maar Mellencamp schopte het zelfs tot de top drie.
Marianne Faithfull – Madame George (No Prima Donna: The Songs Of Van Morrison, 1994)
In de afgelopen decennia verschenen meerdere Van Morrison-tributeplaten, waarvan No Prima Donna: The Songs Of Van Morrison toch wel de meest indrukwekkende namen bevat. Het opmerkelijk genoeg door de man zelf geproduceerde album mag er wezen dankzij bijdragen van Sinéad O’Connor (You Make Me Feel So Free) en Elvis Costello (Full Force Gale), maar het is Marianne Faithfull die de show steelt. Met haar heerlijk doorleefde stem maakt ze iets bijzonders van haar versie van Madame George.
Solomon Burke – Fast Train (Don’t Give Up On Me, 2002)
De loopbaan van soulzanger Solomon Burke kreeg aan het begin van deze eeuw een nieuwe impuls dankzij een bijzonder, door Joe Henry geproduceerd album. Het met een Grammy bekroonde Don’t Give Up On Me bevatte uitstekende selecties uit de songbooks van Brian Wilson, Tom Waits, Bob Dylan en dus ook Van Morrison. Burke nam zelfs twee nummers van Morrisons toen nieuwste album Down The Road (ook uit 2002) op, waaronder het krachtige Fast Train. Die versie werd ook op memorabele wijze gebruikt in de veelgeprezen serie The Wire.
Damien Rice – Crazy Love (2020)
In augustus 2020 werd Van Morrison 75 jaar, maar helaas zaten we toen allemaal aan huis gekluisterd door de coronacrisis. Om de zanger toch een beetje op te beuren nam een groot aantal artiesten in diverse genres een Morrison-cover op, voorzien van de hashtag #RaveOnVanMorrison. Zo ook Damien Rice, die met zijn kenmerkende stijl een alleraardigste naakte versie van Crazy Love speelde. Samen met alle andere deelnemende artiesten (Hozier, Glen Hansard, Sinéad O’Connor) bewees de Ierse singer-songwriter dat Morrisons muziek tijdloos is en ongetwijfeld nog vele generaties blijft inspireren.
Eervolle vermeldingen:
Sammy Hagar – Flamingos Fly (Nine On A Ten Scale, 1976); Dexys Midnight Runners – Jackie Wilson Said (I’m In Heaven When You Smile) (Too-Rye-Ay, 1982); Rod Stewart – Have I Told You Lately (Unplugged… And Seated, 1993); Bettye LaVette – Real Real Gone (Vanthology, 2003); Glen Hansard – And The Healing Has Begun (Once: Music From The Motion Picture, 2006)
Foto Van Morrison op het Holland International Blues Festival in 2019: Ans van Heck
0 Reacties