Het is een wonder dat deze plaat er is, want het gaat niet goed met Lemmy, Motörheads onovertroffen frontman. Een half jaar geleden keek hij op het Fortarockfestival te Nijmegen al wat pips en raffelde hij z’n optreden af, recentelijk werd een tour samen met Saxon uitgesteld en liet Lemmy weten dat hij verwacht dat hij pas in het volgend voorjaar weer gezond genoeg is om op te treden. Tja, een dieet van speed en drank sloopt zelfs de hardste rocker. Niettemin heeft de patiënt samen met zijn twee bandmaatjes weer een prima plaat gemaakt. Naast vertrouwd rechttoe-rechtaan gebeuk produceerde het trio met Lost Woman Blues zelfs een lief bluesje waarop Lemmy heel ingetogen zingt. Jawel: zingt. Niet echt mooi, maar wel heel aandoenlijk en daarom ronduit prachtig. Vanzelfsprekend verandert de introverte blues in een beukende boogie, maar dat kippenvelmomentje hebben we dan al mooi meegepikt. Ook Dust And Glass kabbelt aanvankelijk heel bluesy de speakers uit met een bijna fluisterende Lemmy. En zo levert Motörhead op wat best eens hun afscheid kan zijn een gevarieerde plaat met nu en dan een schitterend rustpunt. Hulde en lang zal ‘ie leven.
0 Reacties