Opeth – Heritage

Aan Opeth kleeft een prettige zekerheid: de band weet altijd weer te verrassen. Zoals ook met Heritage, de tiende studioplaat van de Zweedse band rond zanger en gitarist Mikael Åkerfeldt. De belangrijkste noviteit is de afwezigheid van de death grunt. Nu was dat ook al het geval op Damnation uit 2003, maar die plaat werd destijds nog gezien als een melodieus uitstapje. Het heeft er alle schijn van dat Opeth met Heritage de ene deur gesloten heeft en de andere geopend. De metal-invloeden zijn minimaal. Het oude geluid is definitief verdrongen door elementen uit de progressieve rock en, zij het in mindere mate, folk en fusion. De band heeft de virtuositeit in huis om de in de vroege jaren zeventig gewortelde sound geloofwaardig tot leven te brengen. Mikael Åkerfeldt, die per jaar meer als Greg Lake begint te klinken, zingt beter dan ooit. Tel daarbij op het prachtige geluid en de verzorgde composities en we hebben een van de albums van het jaar te pakken.