Zanger, gitarist en bandleader Mikael Åkerfeldt omschreef de vorige cd Heritage als een wandeling door zijn eigen platenkast, die ons in hoog tempo voert langs obscure fusion, folk, progressieve- en psychedelische rock. Het nieuwe album Pale Communion klinkt als een reactie op die uitbundige kleurrijkheid. Het is een opvallend homogeen album, waarop hij nadrukkelijk koos voor progressieve- en classic rock met King Crimson en Rainbow als de belangrijkste referenties. Hij gunt ons bovendien niet een blik in zijn platenkast, maar in zijn hart. Zonder dat er met details gestrooid worden, is duidelijk dat de Zweed een aantal moeilijke jaren achter de rug heeft. De teksten zijn soms desperaat. Zijn zang is intens, vooral in Moon Above, Sun Below: een van de vele hoogtepunten van Pale Communion. Minstens zo mooi is Faith in Others, waarmee het album afsluit. Het onderstreept dat Åkerfeldt als het om poëtische melodieën en zanglijnen gaat in de hedendaagse rock nog altijd zijn gelijke niet kent. Hij laat met Pale Communion dan ook horen dat hij geweldige muziek blijft maken, hoe zijn gemoedstoestand ook is.
0 Reacties