Na 43 jaar, een kleine dertig reguliere albums en tal van zij- en duoprojecten weet Elvis Costello nog steeds te verrassen. Het in Helsinki, Parijs en New York opgenomen Hey Clockface is alleen al in puur stilistisch opzicht van een schier ongekende rijkdom: Midden-Oosterse elementen, New Orleans-blazers, door akoestische gitaar ondersteunde slijpers, felle rockers met ongebruikelijke instrumentaties, etc. En wanneer je bij door de maan overvallen prachtballads als The Whirlwind en Byline merkt dat je zit te speculeren over hoe ze geklonken zouden hebben als Sinatra ze gezongen had, dan weet je dat je met instant-klassiekers te maken hebt. In de teksten hekelt Costello ‘the pornography of bullets’, tekent hij vol mededogen indringende karakterportretten, bepaalt ferm zijn positie in het huidige tijdsgewricht en laat zich al met al vooral van zijn meest humanistische kant zien. ‘I’ve got a head full of ideas and words that don’t seem to belong to me’, stelt hij op bijtende toon in No Flag. Hey Clockface, een nieuw hoogtepunt in het oeuvre, logenstraft die bewering in praktisch iedere song.
0 Reacties