Mike Hadreas heeft bepaald geen makkelijk leven gehad. Als enige openlijk homoseksuele leerling op zijn middelbare school in Seattle werd hij met de dood bedreigd door zijn medeleerlingen. Hij ging ermee naar de administratie, maar die weigerde er iets aan te doen, dus stopte hij maar met school. Toen hij later in zijn eigen buurt in elkaar werd geslagen om zijn geaardheid, vertrok hij naar Brooklyn, New York. Die zware achtergrond verwerkt hij in zijn muziek. Na de ingetogen eerste twee albums, waarop hij onder begeleiding van zijn pianospel emotionele statements maakte, stapte Hadreas over naar een wat agressievere aanpak op Too Bright (2014). Met No Shape heeft hij die kraan nog wat verder opengezet. Sterker nog, Hadreas klinkt op deze vierde langspeler experimenteler dan ooit. Hij maakt veel gebruik van elektronica – al is zijn piano nog steeds een belangrijk onderdeel van de nummers – en is niet bang om zijn songs zeer bombastisch op te bouwen, met een emotioneel overweldigend effect als gevolg. No Shape is een album dat je overkomt en dat van begin tot einde je aandacht vangt en die vervolgens niet meer loslaat.
0 Reacties