Porcupine Tree levert een vertrouwd klinkend album af
Het einde van Porcupine Tree was wat onbevredigend. Na de succesvolle tournee ter promotie van het al even succesvolle album The Incident vervolgde zanger, gitarist en componist Steven Wilson vanaf 2010 zijn weg onder eigen naam. In interviews werden vragen over zijn oude band doorgaans wat knorrig afgewimpeld.
We weten inmiddels wat er werkelijk speelde. Al na een paar jaar begon de Britse muzikant met het verzamelen van ideeën die uiteindelijk leidden tot dit comeback-album Closure/Continuation. Hij maakte het met Richard Barbieri en drummer Gavin Harrison. Wilson speelde zelf de bas, waarmee Colin Edwin overbodig bleek. Zijn nogal aparte stijl – hij speelt de bas alsof het een gitaar is – is een dominante factor op het album.
Vertrouwd
Het eind vorig jaar al uitgebrachte nummer Harridan maakte al duidelijk dat Porcupine Tree de draad oppakt waar de band die had laten liggen. Closure/Continuation is daarmee een vertrouwd klinkend album, zowel wat de teksten als de muziek betreft. Er valt onbekommerd te genieten van de soundscapes van Barbieri en het virtuoze geroffel van Harrison in songs als Rats Return, Dignity en Walk The Plank. Het felle Herd Culling zorgt voor wat rimpelingen in de vijver.
Het zal het kritische deel van de achterban van de band deugd doen dat de popinvloeden die zo nadrukkelijk aanwezig zijn op Wilsons recente soloplaten hier ontbreken. Closure/Continuation is een echt progressief rockalbum met uitgesponnen composities, veel muzikaal avontuur en diepgravende teksten over verloren onschuld en de relativiteit van alles – traditionele thema’s bij melancholicus Wilson. Het is boven alles een sterk album, waarvan het afwachten is of het een slotakkoord of een nieuw begin is.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Porcupine Tree? In Lust For Life 122 (vanaf woensdag 29 juni verkrijgbaar in onze webshop) vind je een uitgebreid artikel over de band!
Meer over
0 Reacties