Maar liefst zeventien jaar moesten we geduld hebben tot voormalig Talk Talk-bassist Paul Webb weer een muzikaal teken van leven gaf. Maar het was het wachten waard, bleek vorig jaar met het indrukwekkende Drift Code. De opvolger komt nu al een klein jaar later en presenteert een wat meer verstild, filmisch geluid. Clockdust houdt de perfecte balans tussen experiment en toegankelijkheid: alles klinkt heel eigen, maar nergens heb je het gevoel dat je het niet meer snapt. Iets waar Talk Talk-afsplitsing ‘O’Rang in de jaren negentig nog wel eens last van had. Webb zingt net als op Drift Code weer zelf en is technisch gezien niet de beste vocalist, maar hij draagt de verhalen van de songs wonderwel met een soms haast Bowie-achtig stemgeluid. En die verhalen zijn minstens net zo meeslepend als het muzikale aspect van Clockdust. Een album dus om met volle aandacht te beluisteren en elke keer weer nieuwe dingen op te ontdekken.
0 Reacties