Van coverplaten tot soundtracks; Status Quo deinsde de achterliggende decennia nergens voor terug. Alleen een akoestisch album ontbrak nog in de rap uitdijende discografie. Op aangeven van een Britse radiobobo heeft de veteranenclub daar dan toch de tanden in gezet. En ik moet zeggen: het valt niet tegen. Aquostic bestrijkt een aanzienlijk deel van het oeuvre van de band, van Pictures Of Matchstick Men uit 1968 tot Rock ‘Til You Drop uit 1991. Alles is fraai vastgelegd. Puur, zoals het hoort bij zo’n plaat. In een nummer als Nanana is goed te horen dat vooral zanger en gitarist Francis Rossi veel plezier aan het project beleefde. Zijn enthousiasme geeft het oudje een nieuw leven. Zelfs rockers als Caroline en Down Down weten zich in deze uitgeklede gedaante te handhaven. Aardig zijn ook de accenten die opduiken: een dameskoortje hier, een trekharmonica daar. Het is een gezellige plaat, die smeekt om een tournee in deze stijl. En als ze verstandig zijn, overwegen ze dat serieus. Het kan zorgen voor een tweede jeugd. Vraag het Golden Earring maar.
2 Reacties
Deze cd is zeker met smaak gemaakt, hij wordt steeds beter naarmate ik ‘m vaker beluister! Ik denk zelfs dat de acoustische versies van een paar QUO-klassiekers voor mij de nieuwe standaard worden van die nummers. Altijd harde gitaren kan ook vervelen :)
als je als fan de nummers al een voor een kent is dit een draai van 180 graden ten opzichte van enkele maanden geleden. toen tourden ze nog in originele bezetting. met lancaster en coghlan. daarom had ik stiekem gehoopt op een nieuw album oude styl. blykbaar was de heer rossi hier niet echt mee in zyn nopjes…..oude dag? enfin, dit acoustische album zat er aan te komen, en het mag geschreven en gedrukt, het luistert wel lekker weg. maar nu eerst het album ‘on the level’ nog een keer. voor my een 7/10.