Dauwpop 2016 – Festivalverslag

Er blijven weinig zekerheden in festivalland overeind dit jaar. Pinkpop valt – alweer – niet met Pinksteren en ook Dauwpop is van zijn vaste Hemelvaart-plekje afgestapt om concurrentie met de bevrijdingsfestivals te voorkomen. Geen donderdag in Hellendoorn dus dit jaar, maar een zaterdag. Het feestje is er niet minder om.

De organisatie van Dauwpop zal de nachten voor het festival niet heel lekker geslapen hebben. Horrorscenario’s werden er door het KNMI geschetst: code geel, 30 millimeter regen en ernstig onweer. Maar op een paar kleine druppeltjes in de vooravond na, komt daar gelukkig niets van terecht. En zo wordt het al weken uitverkochte en immer strak georganiseerde festival in het Oosten des lands gewoon weer wat het behoort te zijn: een heerlijk muzikaal dagje uit.

Rauw en strak
We beginnen de dag met Indian Askin. Deze Amsterdamse band beloofde vooraf al veel goeds en maakt dat meer dan waar. Lekkere rauwe rock met een psychedelisch randje, die ook nog eens retestrak wordt uitgevoerd. Ideale festivalmuziek en niet voor niets is de band dan ook op vele vaderlandse grasvelden te zien deze zomer. Nu nog op de wat kleinere podia, maar daar zou de komende jaren zomaar eens verandering in kunnen komen.

Ondertussen zijn we bijna vergeten dat op het hoofdpodium De Staat al een tijdje bezig is. Torre Florim en zijn mannen staan relatief vroeg geprogrammeerd, maar slepen het publiek mee alsof het al laat op de avond is. Met een strakke set inclusief een grote rol voor het meest recente album O, laat de band zich van zijn beste kant zien. Inclusief leuke één-tweetjes met de camera door Florim, die meer dan ooit van zijn rol als frontman lijkt te genieten.

Rustig en stil
Terug naar het kleine King King-podium, waar we een oude bekende tegenkomen. In 2013 stond Blaudzun op het hoofdpodium van Dauwpop, maar voor zijn zijproject Haty Haty zijn blijkbaar een stuk minder mensen te porren. Of ze weten niet dat de populaire zanger naast producer David Douglas deel uitmaakt van de act. Hoe dan ook: waar het album van de heren toch een beetje tegenviel, komt de samenwerking live stukken beter uit de verf. Het geheel klinkt warmer, gelaagder, opzwepender, en zorgt ervoor dat de hele tent in een dansvloer verandert.

Een stuk minder gedanst wordt er bij Saybia. Sterker nog: het is de hele dag niet zo rustig geweest bij het hoofdpodium, zowel qua enthousiasme als qua opkomst. Hoewel de Deense band geweldig speelt als altijd, lijkt er bij het publiek geen behoefte te bestaan aan dromerige melancholiek. In plaats daarvan gaan velen liever bij het afgeladen Delta-podium luisteren naar My Baby, dat van begin tot eind een zeer geslaagd optreden weggeeft. Misschien wel de meest energieke act van de dag!

Traag en bombastisch
Een band waar door velen naar uit werd gekeken, is Madness. De Britse skalegendes hebben hun zaakjes echter niet helemaal op orde. Er ontbreken twee leden (achtergrondvocalist Chas Smash verliet vorig jaar de band en de afwezigheid van saxofonist Lee Thompson wordt niet verklaard) en in het eerste uur van de set zitten vooral onbekendere nummers. Niet heel handig bij een festivalpubliek dat op hits zit te wachten. Een aanzienlijk deel van het publiek verlaat de tent dan ook halverwege de show. Wanneer uiteindelijk de hilarische cover van Highway To Hell (gezongen door gitarist Chris Foreman) wordt ingezet en opgevolgd door een hitblok met onder andere Baggy Trousers, Our House en Night Boat To Cairo, wordt het –veel te laat– toch nog het uitzinnige feestje dat je van Madness mag verwachten. Eigen schuld voor wie eerder is weggegaan.

Nee, dan heeft Kensington het een stuk beter op orde. De headliner van Dauwpop 2016 moest vorig jaar nog afzeggen wegens stemproblemen van zanger Eloi Youssef, maar revancheert zich dit jaar grandioos. Als je bijna anderhalf uur lang de spanning, het bombast én het publiek weet vast te houden, dan behoor je terecht tot de muzikale top. Een perfecte afsluiter van een hele mooie dag!

Dauwpop
Gezien op zaterdag 28 mei 2016
Foto’s: Don Crusio