Invloeden van oude helden als Otis Redding en The Sonics zijn hoorbaar op debuutalbum Hi! van The Animen. De vijfkoppige Zwitserse band heeft evenwel liever niet dat je ze omschrijft als retroband. “We proberen niet iets te doen wat al gedaan is.” Deze week spelen de heren uit Genève op Eurosonic Noorderslag.
Theo Wyser (zang, gitaar) en Jool Marty (gitaar) klikken een blik bier open. Ze zitten backstage in de Melkweg, alwaar in de avond wordt gespeeld in het voorprogramma van Mozes And The Firstborn. In het Frans bespreken ze wat hun invloeden zijn. Ze lijken er niet uit te komen, de smaken van Theo en Jool verschillen nogal.
Jool, plots in het Engels: “Misschien kunnen we praten over bands waar we van mening over verschillen, anders wordt het lastig. Ik ben zelf nogal van de San Francisco-wave met bands als Thee Oh Sees en Ty Segall. Ik ben veel minder dan Theo geïnteresseerd in mooie liedjes. Ik wil gewoon een stel gasten op een podium hard zien spelen.”
Theo: “Waar we het wel over eens zijn is soul. Daar luisteren we graag naar.”
Jool: “Dat hoor je ook wel terug in onze muziek, maar we zijn geen soulband. We zijn evenmin een revivalband, proberen niet iets te doen wat al gedaan is. We hebben veel verschillende invloeden en die mixen we tot een geheel. Dat is wat The Animen is.”
Eels
Diversiteit typeert de band. Zo ook de zang van Theo, soms uitbundig en soulvol, dan klein en beheerst. Pratend over invloeden op hem als zanger, noemt hij niet de minste namen. “Ik hou van John Fogerty, Sam Cooke en Otis Redding, maar eigenlijk ben ik niet zozeer geïnteresseerd in de individuele performance van een zanger. Voor mij zijn de liedjes belangrijker. Die van Eels vind ik bijvoorbeeld goed.”
Jool: “Eels haat ik. Maar ik moet iets ophelderen, want nu lijkt het alsof ik alleen hou van energieke rock. Ik ben ook beïnvloed door bands als The Beatles of The Kinks en die schreven echt sterke liedjes. Maar tegenwoordig is dat in mijn ogen minder belangrijk. Als een nummer mensen aan het dansen krijgt, is het goed genoeg.”
Militair ingrijpen
Over die kwaliteit beschikt The Animen. Daarmee hopen Jool en Theo buiten de eigen landgrenzen succes te boeken. Theo: “Wij willen de wereld veroveren. Met onze muziek dus, maar als dat niet lukt, grijpen we militair in. Mensen zullen verrast zijn, want dat verwachten ze natuurlijk niet van Zwitsers, haha.”
Wie kennis wil maken met de band, moet naar het debuutalbum met de toepasselijke titel Hi! grijpen. Theo: “Zo heet hij omdat het onze eerste plaat is. Hi!, we zijn hier. We wilden iets sympathieks.”
Blij
De albumhoes van Hi! past daar goed bij. Daarop is het ontblote gebit van bassist Robin Schneider te zien. Niet een mond waar zijn tandarts trots op zal zijn, wel eentje waar het pure geluk van af straalt. Jool: “Ja, dat past wel. Ik weet niet of wij enthousiaste mensen zijn, maar onze muziek is dat in ieder geval wel. We maken blije muziek, gemaakt om mensen aan het dansen te krijgen. Waarom we mensen aan het dansen willen krijgen? Omdat we ons kapot vervelen in Zwitserland! Je komt alleen aan je trekken als je van dance of house houdt. Je hebt daar geen rockclubs waar je kunt dansen. Daarom maken we deze muziek.”
0 Reacties