Met twee nieuwe platen, Deconstruction en Ghost, sluit Devin Townsend de belangrijkste periode in zijn leven af. Het zijn de platen die de eerder verschenen Ki en Addicted afsluiten. “Ze zijn allemaal met elkaar verbonden en maken deel uit van het persoonlijk proces waar ik doorheen ben gegaan. Ik ben van ver gekomen”, legt de Canadees rustig uit. Dat is nogal een understatement. Van een aan drank- en drugsverslaafde metalmuzikant met onvoorspelbare grillen tot nuchtere, betrouwbare familieman met hoogst progressieve en dromerige rockplaten. Een onderhoud met Devin Townsend in American Hotel in Amsterdam.
Niet voor niets is The Devin Townsend Project genoemd naar hemzelf. Niet alleen schrijft hij alle muziek en neemt hij het leeuwendeel van de instrumentaire voor zijn rekening, Deconstruction en Ghost zijn vooral platen die reflecteren op hemzelf. Vooraf beloofde hij al dat eerstgenoemde het meest harde album uit de reeks zou worden. Hij heeft woord gehouden. “Het is waarschijnlijk het meest complexe album dat ik ooit heb gemaakt”, reageert hij. “Sowieso zal ik altijd fan blijven van volslagen absurde, vreemde en compleet gefreakte muziek.” Dat is duidelijke en vertrouwde taal. Daarom is het des te verrassender dat de sluitsteen van zijn nieuwe begin, Ghost, bijna het tegenovergestelde klinkt. De dromerige en zweverige muziek zou zomaar tussen de meditatiemuziek in de wereldwinkel kunnen liggen. “Poltergeist, het laatste nummer van Deconstruction, luidt Ghost in”, legt Townsend uit. “Het is een symbolische track die zegt; ‘laat het verleden los, omarm de geest’.”
“Ik hou van popmuziek”
Daarna volgt dus Ghost, een plaat gedomineerd door panfluitmuziek. Bepaald niet de muziek die je verwacht van de man die ooit het beenharde industrial-metalcollectief Strapping Young Lad leidde. Townsend, glimlachend: “Ik hou van popmuziek. Ik hou van simpele, rustige muziek. Werken aan Ghost voelde echt goed. Het is een beetje pop en een beetje prog, maar het belangrijkste vind ik dat het als meditatie voelde toen ik het maakte.”
“Dit is een proces voor mij geweest”, licht hij toe. “Het was moeilijk om te doen, maar onoverkomelijk. Veel oude fans zal ik onderweg wellicht kwijtraken, maar so be it. Ik kan geen rekening houden met iedereen. Dit hele proces, deze vier albums, zijn er vooral op gespitst om rekening te houden met míj. Het maakt deel uit van het leven dat ik nu leid, een gezinsleven zelfs. Daar hoort balans bij. In dat plaatje past het rustgevende aspect van Ghost perfect.”
“Dan freak ik out”
De Canadees schreef in het verleden muziek aan de lopende band. Hij schreef áltijd, had altijd een voicerecorder paraat en opnameapparatuur was aanwezig in de toerbus. Met het nieuwe leven dat hij zich heeft aangemeten, is daar verandering in gekomen. “In grote lijnen zijn Deconstruction en Ghost al drieënhalf jaar geschreven, tegelijkertijd met Ki en Addicted”, blikt hij terug. “In de tussenliggende tijd hebben die thema’s zich in mijn hoofd genesteld. Ik heb de inspiratie opgekropt tot ik op knappen stond. Toen het moment van uitwerken was aangebroken ben ik de studio ingegaan. Eenmaal aan het werk ben ik net een waterval; niet meer te stoppen. Daarom moet alles van te voren klaarstaan en in orde zijn. Als er tijdens het proces een snaar knapt, verstoort dat het proces, dan freak ik out en gaat alles mis. Daarom heb ik alle apparatuur dubbel klaarstaan, want zoiets zal mij echt niet gebeuren. Tijdens het proces móet ik doorgaan. Het zijn lange dagen en korte nachten. Vaak zijn er helemaal geen nachten.” Grijnzend, “de koffie staat ook altijd klaar.”
“Toen besloot ik om niets te doen. Heerlijk!”
“Met uitzondering van de opnameperiode leid ik een behoorlijk gestructureerd leven”, gaat hij verder. “Voor promotie van Addicted – de voorganger van Deconstruction – was ik vorige zomer in Amsterdam. Het was een prachtige dag en ik ging met een kop koffie in het park zitten. De zon scheen, ik voelde me goed en genoot met volle teugen van alles wat om me heen gebeurde. Op dat moment voelde ik me zo geïnspireerd. Ik dacht; ‘dit zou echt een geweldig moment zijn om te gaan schrijven.’ En toen besloot ik om dat niet te doen. Ik ben blijven zitten en heb de rest van de middag niets gedaan en genoten. Heerlijk vond ik dat moment!”
“Ik wacht het juiste moment af”
Met het uitbrengen van Deconstruction en Ghost, is het vierluik – samen met Ki en Addicted – afgerond. “Een hele opluchting,” zegt Townsend “Het sluit een belangrijke periode van verandering af. Een aantal jaren terug voelde ik me gemaskeerd. Altijd had ik het gevoel dat ik aan bepaalde verwachtingen moest voldoen en die probeerde ik na te streven. Dat deel, dat masker, is nu volledig weggevallen. Nu voel ik me vrij in mijn doen en laten, zowel muzikaal als performer. De komende tijd ga ik lekker doen waar ik écht zin in heb, en om te beginnen is dat veel optreden. Er zijn veel leuke aanbiedingen binnengekomen. Zoveel dat ik de rest van het jaar al volgeboekt zit. Daar ga ik me ook echt op focussen; op het perfectioneren van de show. Wat ik daarna ga doen? Misschien verdergaan met een tweede deel van deze reeks, maar waarschijnlijk iets anders. Ik breek er mijn hoofd niet over. De inspiratie doet stilletjes aan al zijn ronde door mijn hoofd. Ik wacht gewoon het juiste moment af.”
Ghost en Deconstruction liggen vanaf 20 juni in de winkels.
0 Reacties