Als het op livebands aankomt, kan er weinig op tegen Gov’t Mule. De band rondom zanger en gitarist Warren Haynes excelleert in lange jams die herinneringen oproepen aan de legendarische shows van The Grateful Dead en vooral The Allman Brothers Band. In juli speelt Gov’t Mule op Roots In The Park en later dit jaar verschijnt een nieuw studioalbum. Lust For Life sprak met Haynes over onder meer het verleden van de band en kwam al iets meer te weten over de komende plaat.
Haynes en bassist Allen Woody (niet te verwarren met filmmaker Woody Allen) maken nog deel uit van de invloedrijke The Allman Brothers Band als ze in 1994 besluiten een zijproject te starten. Samen met drummer Matt Abts vormen zij de jamband Gov’t Mule en brengen in 1995 een sterk titelloos debuutalbum uit. Het trio groeit al snel uit tot meer dan gewoon een zijproject. Haynes: “Ik geloof dat we in 1996 al besloten om ons fulltime op Gov’t Mule te storten, maar pas een jaar later hadden we echt de moed verzameld om het echt te doen. Allen en ik zaten nog in The Allman Brothers Band en we maakten echt geweldige muziek. Daarom was het moeilijk om die band vaarwel te zeggen. Maar uiteindelijk ben ik blij dat we dat wel gedaan hebben.”
Gov’t Mule – voluit ‘Government Mule’ en voor fans simpelweg ‘The Mule’ – roept op het podium herinneringen op aan de shows van de Allmans en The Grateful Dead, met lang uitgesponnen uitvoeringen van eigen materiaal, maar ook opvallende covers. Nog meer dan bij The Allman Brothers Band kan Haynes laten horen dat hij een fantastische zanger en gitarist is, en het samenspel met Abts en Woody is spectaculair. Laatstgenoemde wordt in augustus 2000 dood gevonden in een New Yorks hotel.
Bijna het einde
Het verlies van zijn bandmaatje doet Haynes bijna besluiten om Gov’t Mule voor gezien te houden: “Zeker, nadat Allen overleed was mijn eerste gedachte om Gov’t Mule op te heffen, want het zou zwaar zijn om zonder hem door te moeten gaan. Maar er waren veel mensen die ons aanmoedigden om dat toch te doen. Het Deep End-project (albums waarop de baspartijen worden overgenomen door topmuzikanten als Phil Lesh, Jack Casady en Jack Bruce, red.) hielp ook enorm. Dat was in mijn ogen de enige manier waarop we Allen konden eren.”
In 2003 krijgt Woody een vaste vervanger in Andy Hess, die in 2008 wordt opgevolgd door Jorgen Carlsson. En als het aan Haynes ligt, blijft Carlsson voor altijd bij Gov’t Mule bassen: “De chemie tussen ons is nu geweldig. Het is wonderbaarlijk hoe goed Jorgen in de band past. Andy verliet Gov’t Mule uit zichzelf en uiteindelijk denk ik dat het voor ons goed heeft uitgepakt. Jorgen past namelijk veel beter bij ons. Waarom? Hij heeft een agressievere manier van spelen en het doet sterk denken aan de manier waarop Allen zijn instrument benaderde. Het is iets magisch als de talenten van verschillende muzikanten zo goed samenkomen, en met Jorgen erbij gebeurt dat. Maar dat betekent niet dat ik niet trots ben op elke periode en bezetting van Gov’t Mule.
Géén southern rock!
Veel critici en muziekliefhebbers blijven de band onder southern rock scharen, maar Haynes begrijpt zelf niet waarom. “Gov’t Mule heeft een geheel eigen sound die niet echt doet denken aan southern rock”, vindt de 53-jarige zanger en gitarist. “We werden beïnvloed door verschillende genres, waarónder southern rock, maar dat is iets anders. Ik denk niet dat er mensen zijn die graag worden gecategoriseerd. De Allmans waren het ook nooit eens met de term, ze wilden het zo veel mogelijk vermijden. Het is ook een vreemde term. Kijk, ik kom uit het zuiden en rock & roll werd ook geboren in het zuiden. Dus in zekere zin is alle rock & roll southern rock, haha. Wat mij tegenstaat aan de benaming southern rock, is dat veel mensen de term op een negatieve manier gebruiken. Maar als mensen zich prettig voelen door ons southern rock te noemen, kan ik me er niet kwaad om maken.”
Sinds By A Thread uit 2009 heeft Gov’t Mule geen albums meer uitgebracht. In de tussentijd maakte Haynes twee jaar geleden nog wel een soul georiënteerd soloalbum (Man In Motion). Dit jaar kunnen fans zich echter verheugen op nieuw materiaal: “We hoopten dat de nieuwe plaat in april of mei zou verschijnen, maar dat was iets te optimistisch. De release is nu naar verwachting in september of oktober. Ik kan er nog niet veel over zeggen, maar het album gaat in ieder geval Shout! heten. Deze titel past perfect bij de muziek, ook al kan ik nog niet uitleggen waarom. Als je de plaat hoort, zul je het begrijpen. Er komt ook een bonusdisc met bijdragen van beroemde gastartiesten, waar ik ook nog niets over kwijt wil.”
Ode aan Levon Helm
Over een drietal tracks kan Haynes al wel wat vertellen: “Er staat een song op met de titel Stoop So Low, waarin we Sly Stone eren. Hij had een grote invloed op alle bandleden en we probeerden het nummer in de stijl van het Sly & The Family Stone-album Fresh te maken, maar dan op onze eigen manier. Een ander nummer heet Bring On The Music, opgedragen aan de band Free, die veertig jaar geleden uit elkaar ging. Verder schreven we het lied Forsaken Saviour. Het gaat niet echt over Levon Helm, maar het is meer een ode aan onze goede vriend en zijn muziek bij The Band. Al met al is het denk ik de meest diverse plaat die we tot nu toe hebben gemaakt en Jorgen bewijst nog meer dan op de vorige plaat dat hij een perfecte keuze is voor Gov’t Mule.”
Haynes had de vorig jaar overleden Levon Helm een tijdje geleden ook in gedachten voor een soloalbum: “Voordat ik mijn soloalbum Man In Motion maakte, wilde ik een plaat maken met Levon op drums en T-Bone Wolk op bas. Maar tragisch genoeg overleed T-Bone in 2010 en is Levon inmiddels ook niet meer onder ons, dus het idee bleef op de plank liggen. Ik ga er zeker nog wat mee doen in de toekomst. Naar mijn mening is mijn werk bij Gov’t Mule ook ‘singer-songwriter’-muziek, aangezien ik veel nummers schrijf en zing. Maar dat album zal meer akoestisch zijn dan de platen van de band.”
Beslissingen op het laatste moment
In juli speelt Gov’t Mule op Roots In The Park, maar wat de band gaat spelen, blijft een verrassing: “We bewaren elke setlist en als we naar een bepaalde locatie terugkeren, kijken we welke songs we daar gespeeld hebben tijdens de vorige optredens. We willen elke keer compleet andere nummers spelen. Vaak besluiten we pas op het laatste moment wat we gaan spelen en is een setlist pas na de soundcheck compleet. Daarom kunnen we nu nog niet zeggen hoe de show op Roots In The Park eruit gaat zien. Maar je kunt erop rekenen dat elke periode en incarnatie van Gov’t Mule aan bod komt. Wat de covers betreft kijken we gewoon wat het meest logisch is voor het publiek. We proberen nummers te spelen waardoor de mensen zich achter de oren krabben. Vanwege de songkeuze uiteraard, hopelijk niet vanwege de kwaliteit van de uitvoering, haha.”
Een andere optredende artiest tijdens Roots In The Park is Beth Hart, die een krachtige cover van Haynes’ beroemdste compositie Soulshine (oorspronkelijk uitgevoerd door Haynes met The Allman Brothers Band) op haar album 37 Days zette. Is er een kans dat Gov’t Mule het lied op 6 juli samen met haar uitvoert? “Ik heb haar versie gehoord en vind dat ze het geweldig heeft gedaan. We spelen dat nummer niet altijd, maar voor haar maken we graag een uitzondering. Ik zag Beth dit jaar met Jeff Beck optreden tijdens Eric Claptons Crossroads Guitar Festival, en dat was echt fantastisch. Maar ik heb haar nooit ontmoet, dus ik sta er zeker voor open!”
0 Reacties